Minhyung ေလွကားထစ္တြင္ မိႈင္ေတြ
ကာ ထိုင္ေနရင္း Taeyong hyung တို႔
အတန္းဆင္းတာကို ေစာင့္ေနမိသည္....
မတတ္ႏိုင္...သူ႔မွာေခၚသြားဖို႔တာဝန္႐ွိေန
တာမို႔ စည္းျခားတာမျခားတာ အသာထား
လိုက္လာေအာင္ေခၚေပးရဦးမည္....
"ဟူးးး လက္ခံပါ့မလား..."
#Ring Ring Ring
ဘဲလ္တီးသံၾကားတာမို႔...အလ်ွင္အျမန္ထ
ကာ...အခန္းေ႐ွ႕ေျပးရျပန္သည္...
"ေဟးး ကေလးေလး ဘယ္အခန္းလာတာ
လဲ..."
"ညီေလး...Hyung တို႔ဆီ လာတာလား"
"ကေလးေရ...ကို႔ကိုလာေစာင့္ေနတာလား"
Minhyung သူ႔ကို လိုက္စေနၾကေသာ
Senior hyung ေတြရဲ႕ၾကားထဲကေန
မနည္းလြတ္ေအာင္ ေ႐ွာင္ရင္း Taeyong
Hyung ကို မ်က္လံုးက႐ွာရေသးသည္....
႐ုတ္တရက္ လက္ေကာက္ဝတ္က တင္းခနဲ
ျဖစ္သြားရတာနဲ႔အတူ...ေစြ႔ခနဲပါသြားရသည္က စာသင္ခန္းေဘးက အေရးေပၚေလွကား
အခန္းက်ဥ္းေလး....
"Tae...Taeyong hyung..."
Minhyung မွာ မ်က္ႏွာဘယ္နား ထားလို႔
ထားရမွန္းမသိ....လူကတံခါးနဲ႔ Taeyong
hyung ၾကားမွာ...အေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာက
မ်က္ဝန္းနက္တို႔နဲ႔ သူ႔ခ်စ္ရသူ...Tae...
Tae လက္ႏွစ္ဖက္က သူ႔ေဘးတစ္ဖက္
တစ္ခ်က္စီမွာ....
"ကို႔ကိုလာ႐ွာတာလား..."
"မဟုတ္...အဲ...ဟုတ္...ဟုတ္တယ္..."
Minhyung စိတ္ထင္လို႔ပဲလားမသိ...
ႏႈတ္ခမ္းထူထူတို႔ကအစြန္းတစ္ဖက္ ေကာ့တက္သြားသေယာင္...
ဒီလိုအေျခအေနႀကီးက အဆင္မေျပလိုက္
တာ...အက်ယ္ႀကီးကို...သူ႔နဲ႔ Hyung က...
တအားကပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား...
"ဟို..ေနာက္နည္းနည္းဆုတ္ေပး...လို႔..မရ..
ဘူးလား...hyung"
"ဒီလိုလား..."
ေျပာၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာနား ပိုတိုးကပ္လာတဲ့
Taeyong hyung...ရင္ခုန္ၿပီးေသသြား
တာ ျမင္ခ်င္လို႔လားမသိဘူး....
"Hyu...Hyung...!!"
Minhyung ရဲ႕...ထစ္ထစ္အအသံ အၿပီး
ေယာင္ေယာင္ေလးျပံဳးကာ...ခြာသြားသည့္
Taeyong hyung...အရင္အတိုင္းပဲ
သူ႔ကိုစရတာကိုႀကိဳက္တုန္း....
YOU ARE READING
CO-EXIST
Fanfictionကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက...ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ အနားေရာက္ေအာင္သြားသြား...ကိုယ့္ကို အျမဲ...ျငင္းဆန္ခံရတဲ့ခံစားခ်က္ကို နားလည္လား...။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက....အမ်ိဴ းမ်ိဴ းေသာ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္...ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ္နဲ႔မတူညီႏိုင္တဲ့အခါ...အဲ့လူကို အေဝးမွာပဲထားဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့...
