လက္ထဲက Form စာရြက္အခ်ိဴ ႕ကို
ကိုင္ရင္း...ထိုင္ျဖည့္ရန္ေနရာလြတ္တစ္ခု
လိုက္႐ွာမိသည္...။
ဂ်ပန္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ သူ႔ေဖေဖကိုလဲTaeyong
နားမလည္ႏိုင္...သူ႔ဘာသူေအးေဆးေနေန
တဲ့လူကို တကၠသိုလ္ေျပာင္းဖို႔ ေမြးရပ္ေျမကို ျပန္သြားခိုင္းရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက.....
ကိုရီးယားသူတစ္ေယာက္နဲ႔သာ
အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ေစခ်င္လို႔ ဆိုတဲ့
ဆံုးသြားတဲ့ ကိုရီးယားသူ ေမေမ့
ဆႏၵကိုျဖည့္ေပးခ်င္လို႔တဲ့....
ဘာေတြစိတ္ကူးေနလဲဆိုတာေတာ့...
ေဖေဖကိုယ္တိုင္ပဲသိလိမ့္မည္...။
ေမေမ ဆံုးၿပီးကတည္းက သူေဖေဖနဲ႔
စကားမေျပာျဖစ္ေတာ့...မဆံုးခင္ကလည္း
ေအးစက္စက္ပါပဲ...အေဖရင္းမွမဟုတ္တာ။
အင္း...တစ္ေယာက္တည္း႐ွိတဲ့ခံုေတြ႔ၿပီ...။
သစ္ပင္အံု႔အံု႔ေလးေအာက္က စားပြဲဝိုင္းေလးတြင္ ေယာက်္ားေလး
တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနသည္...။
Taeyong ဝင္ထိုင္ၿပီး Form ေတြ
စီေနခ်ိန္ ျဖတ္လတ္ေနေသာအသိစိတ္အရ
ေ႐ွ႕ကလူ သူ႔ကိုၾကည့္ေနတာကိုခံစားလိုက္
ရသည္...။
သူျပန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့...ထိတ္လန္႔
သြားေသာမ်က္ဝန္းေလးႏွင့္အတူ ငံုက်သြား
ေသာအညိဳေရာင္ေခါင္းလံုးလံုးေလး...။
....စာရြက္ေတြ...လြင့္ကုန္ေတာ့မွာပဲ....
"Becareful..."
ထိုလူ၏ လြင့္ခါနီးဆဲဆဲစာရြက္ေတြကို
လက္ျဖင့္ဖိထားေပးရင္း...
Taeyong ထိုတစ္ခြန္းသာေျပာၿပီး...
အၾကည့္တို႔ကို Form ျဖည့္သည့္စာရြက္
တြင္သာပို႔ထားလိုက္မိသည္...။
"အာ...ေက်းဇူးပါ.."
ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလာေသာ တစ္ဖက္
လူကို ဘာမွမတံု႕ျပန္မိ...မလိုဘူးလို႔ထင္မိ
တာလည္းပါမည္...။
ခဏေနေတာ့ ထိုလူထြက္သြားၿပီး
Taeyong တစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနခဲ့
တာမို႔ နားေအးပါးေအးျဖင့္ စာရြက္စာတမ္း
ေတြေသခ်ာျဖည့္ေနမိသည္...။
📱I like shining You be lying📱
"Hello"
"..."
"ကြၽန္ေတာ္ ခဏေနရင္ၿပီးေတာ့မွာ....
မန္ေနဂ်ာYoon ကြၽန္ေတာ့္ကိုေက်ာင္း
အျပင္မွာပဲေစာင့္ေနေပးပါ..."
ESTÁS LEYENDO
CO-EXIST
Fanficကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက...ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ အနားေရာက္ေအာင္သြားသြား...ကိုယ့္ကို အျမဲ...ျငင္းဆန္ခံရတဲ့ခံစားခ်က္ကို နားလည္လား...။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက....အမ်ိဴ းမ်ိဴ းေသာ အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္...ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ္နဲ႔မတူညီႏိုင္တဲ့အခါ...အဲ့လူကို အေဝးမွာပဲထားဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့...
