the new boy

Κεφάλαιο 4

"Σηκω Βαλερια"λεει η μαμα μου πανω απο το κεφαλι μου και εγω το βαζω κατω απο το μαξιλάρι για να μην την ακουω.

"Δεν θα παω σημερα σχολειο μαμα ασε με να κοιμηθώ. Ειμαι κουρασμενη"λεω και εκεινη τραβαει το μαξιλαρι απο το πρόσωπο μου και με κανει να θελω να την χτυπήσω.

"Θα πας νεαρή μου δεν θα κανεις απουσιες απο τωρα εχεις αρκετο καιρο ακομη μπροστα σου"λεει και εγω μουγκριζω δυνατα καθως πεταω το μαξιλάρι μου πανω της. Εκεινη δεν μου δινει σημασία και φεύγει.

Εχει καθολου ιδέα πως νιωθω εγω για αυτο; Με βαρια καρδια σηκώνομαι και ανοιγω την ντουλαπα μου. Κοιταζω να δω τι ρουχα θα φορέσω σήμερα. Βλεπω ενα κολαν που ειναι ανέγγιχτο.

Μηπως θα έπρεπε να φορέσω αυτο σημερα; Να μοιάζω λιγο με το στυλ του; Υποτίθεται σημερα με κάποιον τροπο μαλλον θα πρεπει να του μιλήσω και να αρχισουμε να κανουμε παρεα για να τον φερω μετα στην παρεα.

Τελεια ας βάλω το κολαν με μια κολλητή μπλουζα και μια αθλητική ζακέτα. Ειναι τα μονα πραγματα που δεν εχω ξανα φορέσει στο σχολειο αλλα δεν πειράζει. Μπαινω στο μπανιο και κανω ξανα τα απαραίτητα και έπειτα βαφομαι ελαφρια και τα σχετικά.

Οταν πια τελειώσω ψεκαζομαι με το υπεροχο αρωμα μου που δεν χορταίνω ποτε να το μυρίζω και κατεβαίνω τα σκαλιά. Οι γονεις μου για ακομη μια μερα τρωνε αλλα δεν εχω ορεξη ετσι φευγω βιαστικά χωρις να πω τιποτα.

Ο σοφέρ ανοίγει την πορτα και μπαίνω. Και μετα απο λιγο φτανουμε στο σχολειο. Ο τύπος βρίσκεται εδω λίγο πιο κοντα μου. Να του πιάσω απο τωρα κουβέντα; τι να του πω; πρεπει κατι να κανω. Να πέσω πανω του; Θα πεσω πανω του.

Τον πλησιαζω και κανω πως κοιταζω το πάτωμα. Και οταν πια πλησιάζω πολυ σηκώνω το κεφαλι μου και συγκρουομαι πανω του και επειτα πέφτω κατω στο πάτωμα. Το ματι μου παιρνει τα κορίτσια που γελανε αλλα και τα υπόλοιπα παιδια της παρες που ειναι μαζι τους να με κοιταζουν περίεργα.

"Συγνωμη εγω...δεν εβλεπα ξερεις και επεσα πανω σου..συγνωμη"λεω και προσπαθω να σηκωθώ και εκεινος με πιανει απο το χερι και με βοηθάει. Ιου με ακούμπησε.

"Δεν πειράζει εντάξει τυχαινουν αυτα. Εισαι καλα;"ρωταει και με κοιταζει. Ειναι σοβαρος με σοβαρο βλεμμα αλλα παρόλα αυτα η στάση του φιλική. Τα πρασινα ματια του με επεξεργάζονται.