the new boy

Κεφάλαιο 23

Ανοιγω τα ματια μου και νιωθω πιο μπερδεμένη απο πότε. Δεν ξερω αν πρεπει να παω να καθήσω μαζι του ή με τα παιδιά.

Δεν ξερω τι θα πρεπει να πω για χθες που εφυγα ετσι αποτομα. Και αν εχει θυμώσει; Αν δεν θελει να με ξανα δει;

Συγκεντρώσου σε εσενα Βαλερια. Λεω στον εαυτο μου και σηκωνομαι αμεσως να ετοιμαστώ για να μην χανω καθολου χρόνο.

Φοραω ενα απλο μαυρο τζιν και μια άσπρη μπλουζα με τα φιλα μου και την ζακετα του. Πηγαινω στο μπανιο κανω τα απαραίτητα.

Βγαινω και βαφομαι ελαφριά. Παιρνω μια ανασα ενω κοιταζω στον καθρέφτη το είδωλο μου. Το βλεμμα μου μένει στην ζακετα.

Ασυναίσθητα σηκώνω το ενα μου χερι την ζακετα απο τον ωμο μου και την φέρνω κοντα στην μύτη μου. Θελω στα αληθεια να θυμαμαι πως μυρίζει. Κλεινω τα ματια μου και εισπνεω βαθια.

Δεν ειναι οπως ειναι εκεινος. Δεν ειναι οπως μπορω να τον μυρίσω οταν τον αγκαλιαζω. Ανοιγω τα ματια μου και τρομαζω απο τον μπαμπα μου που στέκεται πισω μου και με κοιταζει.

"Δεν θυμαμαι να φοραει τέτοιες ζακετες ο Τέιλορ"λεει και εχει ενα χαμογελο καρφωμένο στο πρόσωπο του."Σε εχω ξανα δει να την φορας και εσυ δεν φορα ποτε το ιδιο ρουχο 2 φορες"λεει επειτα.

Παιρνω μια βαθια ανασα καθως ενα μικρο χαμογελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου κοιτωντας τον μεσα στα ματια.

"Δεν ειναι του Τέιλορ μπαμπα"λεω για αυτο που ειπε πρωτα. "Με τον Τέιλορ χωρίσαμε"λεω αφου ετσι νιώθω και εκεινος χαμογελαει πιο πολυ.

"Αληθεια; Δεν τον συμπαθούσα και τοσο. Απλος επειδη ο πατερας του ειναι φιλος μου δεν ηθελα να πω κατι"μου εξομολογείται και με κανει να νιωθω πιο ανετα με αυτο.

"Αλεξ τον λενε"λεω και εκεινος σηκωνει τα φρύδια του ενω δεν φευγει ουτε λιγο το χαμογελο απο το πρόσωπο του και φυσικα ουτε απο το δικο μου.

"Αλεξ; Ειστε μαζι;"ρωταει και εγω γνεφω θετικα και εκεινος με πλησιαζει και με αγκαλιαζει. "Ετσι δεν ησουν ουτε με τον Τέιλορ"διαπιστώνει μόλις με αφηνει για να με κοιταξει.

"Εε λοιπον θα σου πω και εγω ενα μυστικό"λεω ψιθυριστά σαν να μας ακουει καποιος"ουτε εμενα μου αρεσε και τοσο που ημουν μαζι του αλλα το εκανα για την μαμα που ειχε φαει κολλημα"λεω και τον προσπερνάαω.

"Οπως και να εχει,πρεπει να φυγω τωρα γιατι θα αργήσω για το σχολειο"λεω και εκεινος γνεφει και κατεβαίνω τα σκαλια δυο-δυο. "Καλημερα μαμα"λεω και γυρναει και με κοιταζει έκπληκτη.