the new boy

Κεφάλαιο 2

Πιστευα πως υπαρχει μεγάλη πιθανότητα να ειναι ολα αυτα ενα μεγαλο ονειρο και απο στιγμη σε στιγμή να ξυπνήσω γεματη χαρα και ενέργεια.

Αυτο δυστυχώς για εμενα δεν συμβαίνει και με δυσκολεύει ακομη και μετα απο 2 μηνες η νεα μου πρωινή ρουτίνα.

Δεν μπορω να χωρτασω με τιποτα τον υπνο μου και φυσικα ουτε να ξυπναω τετοια ωρα ειναι καλο για το απαλο δερματακι μου.

Πιανω τα μαλλια μου και κοιταζομαι στον καθρέφτη. Ευτυχώς δεν υπάρχει καποιο νεο σπυρακι και αυτο με κανει ιδιαίτερα χαρούμενη.

Ανοιγω την ντουλαπα μου και δεν ξερω τι πρεπει να φορέσω σημερα. Καταλαβαινω πως ολα μου σχεδον τα ρουχα τα εχω φορεσει τουλάχιστον μια φορα και πρεπει να δείξω πως εχω και αλλα.

Αρα σημερα το απόγευμα εχει εμπορικό με τα κοριτσια. Περνω ενα στενο μπλε τζιν παντελονι και μια φαρδια μπλεκτη μαυρη μπλουζα. Τα σουπερ σταρ μου και πηγαινω στο μπανιο.

Πλενω το πρόσωπο μου με το σαπουνι άνθρακα που εχω και έπειτα απο αυτα τα δόντια μου. Βγαινω και αρχίζω πρωτα με τις κρεμες ενυδάτωσης και επειτα με ενα απλο μακιγιαζ.

Οταν πια νιώσω πληρως κομψή ομορφη και περιποιημένη κατεβαίνω τα σκαλια καθως κοιταζω το αδιάβροχο πανάκριβο ρολοι του χεριου μου.

"Καλημερα γονεις"λεω για ακομη ενα πρωι με ειρωνια πραγμα που σιγουρα τους 2 τελευταίους μηνες οι δικοι μου το εχουν συνηθίσει. Ισως να νομιζουν πως ετσι μιλαω γενικα πλεον.

"Καλημερα γλυκια μου"απαντανε και οι δυο συγχρονισμένα και δεν κανω καν τον κοπο να το σχολιάσω και βγαινω εξω απο το σπιτι οπου μου ανοίγει την πορτα του αυτοκινήτου ο σοφερ.

Η αληθεια ειναι πως δεν ξερω ποση υπομονη θα κανω ακομη με αυτο το σχολειο και ουτε πως θα αντεξω αναμεσα σε τοσα κακομαθημένα παιδια.

Αναρωτιέμαι καποιες φορες αν οι γονεις τους,τους τιμωρούν για καποιον συγκεκριμένο λογο. Ειναι ολοι τους τοσο τοξικοι για τον εαυτο τους που εγω δεν θα εμπλεκα ποτε με κανεναν απο αυτους.

Και ενω εγω σκέφτομαι ολα αυτα και εχω χαθει στις σκεψεις μου αργω λιγακι να συνειδητοποιήσω οτι ο σοφερ μου εχει ανοιξει την πορτα αφου εχουμε φτασει και φυσικα βγαίνω εξω.

Αρπαζω την τσαντα μου και μπαινω σε αυτο το αναθεματισμένο σχολειο. Η ζωη μου θα ηταν πιο ωραια αν ηταν οπως πριν λίγους μηνες. Οφείλω να ομολογήσω οτι μου αρεσε η ρουτίνα μου.