the new boy

Κεφάλαιο 60

Ξυπναω και ανοιγω τα ματια μου. Βλεπω ακομη μαυρα αλλα το χερι μου που ειναι πανω στο στηθος του με καθησυχάζει.

Τον χαιδευω λιγακι και φανταζομαι πως θα κοιμαται. Αλλα το χερι του πιανει το δικο και εγω χαμογελαω.

"Εισαι ξύπνιος;"ρωταω και εκεινος γελαει"ποση ωρα;"ρωταω επειτα.

"Λιγη. Σε κοιταζω και δεν μπορω να σε χορτάσω μωρο μου. Μου έλειψες τοσο πολυ"λεει και εγω χαμογελαω.

Ακουω το κινητο μου να χτυπαει και νιωθω τον Αλεξ να κουνιεται μαλλον για να το ποιαζει. Μου το δινει στο χερι μου και αφου πλεον δςν ακουγεται ο ηχος καταλαβαινω οτι το απαντησε και το βαζω στο αυτι μου.

"Ναι;"λεω αμεσως μολις του ακουμπαω στο αυτι μου.

"Πως εισαι Βαλερια; Βγηκες απο το νοσοκομείο;"ακουω την φωνη του Βικ μεσα απο το τηλέφωνο.

"Ναι βγήκα. Και ειμαι μια χαρα. Ειμαι πολυ χαρουμενη"του λεω με ενα χαμογελο.

"Τελεια χαιρομαι...πήρα να σε ρωτησω αν μπορεις να έρθεις σημερα να πιουμε εναν καφε και να σε δω λιγακι"λεει και εγω απομακρυνω το τηλέφωνο απο κοντα μου.

"Μπορουμε να παμε σημερα το απογευμα για καφε μαζι με τον Βικ;"ρωταω τον Αλεξ.

"Ναι μωρο μου. Θα παμε"λεει και ξανα φέρνω το κινητο στο αυτι μου.

"Ενταξει ναι...στο στεκι μας καλύτερα που λογικα θα μας βολεύει και τους 2 κατα της 7 ειναι ενταξει;"ρωταω.

"Ναι Βαλερια. Ειναι μια χαρα. Θα τα πουμε απο κοντα εκει"λεει και εγω δινω το κινητο στον Αλεξ και χαμογελαω μαλλον σε εκεινον.

"Λοιπον τι θα κανουμε τωρα; "ρωταω εγω σοβαρη και εκεινος ξεφυσαει και σηκώνεται και με τραβαει μαζι του και με βαζει να κατσω στην άκρη του κρεβατιού.

"Θα σε ντυσω και επειτα θα παμε στο γκαραζ γιατι τα παιδια θελουν να σου μιλησουν"λεει και περνάει απο το κεφαλι μου μια μπλουζα και μετα με σηκώνει μου φοράει και παντελόνια και καταλαβαινω οτι ειναι δικα του ρούχα.

"Μισο λεπτακι να ντυθω και εγω μωρο μου και φυγαμε"λεει και εγω χαμογελαω και αρχιζω να περπαταω αργα. Τον χωρο τον ξερω οποτε μπορω και προσανατολιζομαι.

Περπαταω στο χολ και φτανω στην εξώπορτα. Παω να την ανοιξω και νιωθω τα χερια του στην μεση μου.