the new boy

Κεφάλαιο 70

Ανοιγω τα ματια μου και κατευθείαν σηκώνω το βλεμμα μου σε εκεινον. Δηλαδή θα το σήκωνα σε εκεινον αλλα αντι να ειμαι στην αγκαλια του βρισκομαι πανω στο μαξιλάρι.

Κοιταζω διπλα μου και δεν ειναι εδω. Αμεσως σηκώνομαι. Ανοιγω το συρτάρι του και παιρνω ενα απο τα μποξερακια του. Το φοραω και ανοιγω την ντουλαπα του.

Παιρνω απο τις φορμες και τις μπλουζες του και τα φοραω. Παιρνω τα ρουχα μου και τα πεταω στα σκουπιδια. Παιρνω τα δικα του και τα βαζω στο καλαθι του μπανιου.

Προσπαθω οσο καλύτερα μπορω να στρώσω το κρεβατι. Οταν τα καταφέρνω φοραω τα παπουτσια μου και παιρνω το κινητο μου.

Περπατάω προς την κουζινα και δεν ειναι εκει. Κοιταζω στο μπανιο ουτε. Κοιταζω στο σαλονι και δεν ειναι φυσικα ουτε και εδω. Ξεφυσαω και ανοιγω το κινητο μου.

Βρισκω τον αριθμό του και τον καλω. Και πριν καλα καλα το καταλαβω το κινητο του ακούγεται.Γυρναω να κοιταξω.

"Εμενα ψάχνεις μωρο μου;"ρωταει και εγω ξεφυσαω και πηγαινω και τον αγκαλιάζω.

"Εισαι βλακας. Τρομαξα που δεν ησουν εδω"λεω καθως τον σφίγγω"που ειχες παει;"ρωταω επειτα.

"Εδω λιγο πιο κατω. Εμ. Στα παιδια"λεει και εγω τον αφηνω και τον κοιταζω.

"Δεν επρεπε να πας μονος. Θα μιλουσαμε λιγακι και θα πηγαίναμε μαζι"λεω και με κοιταζει.

"Να μιλησουμε; Τι να πουμε;"ρωταει και εγω παιρνω μια βαθια ανασα.

"Κοιτα αυτο που εκανες χθες δεν ηταν σωστο. Ο Βικ δεν έφταιγε σε τιποτα να ακουσει ετσι κατι τέτοιο"λεω σοβαρη κοιτωντας τον.

"Μωρο μου ομως θολωσα. Μπορούσες να μου ειχες πει εξ αρχής την αληθεια. Και μετα οταν σε έσπερνε τηλεφωνο και εσυ ησουν εδω μαζι μου...μου αρεσε αλλα δεν θα ηθελα μετα να πας σε αυτον"λεει καθως με κοιταζει.

"Ενταξει. Τελος παντων. Τι λες να παμε απο το σπιτι μου και να καθίσουμε εκει σημερα;"ρωταω χαμογελαστη.

"Δεν εχω προβλημα"απανταει καθως με κοιταζει και εγω γελαω. Τον πλησαζω πιανω το χερι του και τον τραβαω μαζι μου εξω απο το σπιτι. Εκεινος κλειδώνει και παιρνει τα κλειδιά.

"Με τι θα παμε; Να παω να ζητήσω την μηχανή απο τον καγκουρα;"ρωταει και εγω αφηνω ενα γελακι.