the new boy

Κεφάλαιο 62

Ξυπναω και χαμογελαω στην ιδεα οτι σημερα πρώτη φορα κοιμηθήκαμε αγκαλια στο σπιτι μου και μου ζητησε εκεινος να έρθουμε εδω.

Βεβαια χθες ηταν λιγακι περιεργος ο τροπος που αυτος μου ζητησε να ερθουμε εδω απλος δεν ξερω.

Τον νιωθω να κουνιέται και ξερω οτι θα ξυπνήσει τωρα. Δεν προλαβα να τον ρωτησω χθες τι ειπε με την Πελινα.

"Μωρο μου; Ποση ωρα εισαι ξυπνια;"ρωταει και εγω απλωνω τα χερια μου για να τον χαιδεψω στο προσωπο μου.

Συγκεκριμένα αγγίζω τα ματια του και χαμογελαω παρα πολυ.Επειτα αγγίζω τα φρύδια του αλλα στο τελος του ενος ακουμπαω κατι ξερω.

"Αλεξ τι;.."ρωταω και το αγγιζω ακομη για να καταλαβω τι ακριβώς ειναι. Εκεινος παιρνει το χερι μου με το χερι του απο εκει.

"Τιποτα Βαλερια ολα καλα."λεει αμεσως μετα και εγω προσπαθω να καταλαβω αν ειναι οντως πληγη αυτο που αγγιξα.

"Αλεξ ειναι πληγη; Χτυπησες; Πως; Ποτε;"ρωταω αποτομα και φυσικα προσπαθω να τον ξανα αγγιξω αλλα δεν με αφήνει.

"Οχι,οχι δεν ειναι πληγη...Δηλαδή ναι ειναι αλλα ειναι γιατι μαλωναν ο Σεαν με τον Αλεξ επειδη μιλουσε ασχημα στην Πελινα και...ξερεις μπηκα στην μεση να τους σταματήσω"μου εξηγει και εγω χαμογελαω. Για μια στιγμη τρομαξα για εκεινον.

Παω να μιλησω αλλα το κινητο μου χτυπαει σαν τρελο καπου μεσα στο δωματιο και εκεινος κουνιεται να το παρει. Το απανταει και μου το δινει στο χέρι.

"Παρακαλω;"ρωταω με χαμογελο ακομη και αν δεν ξερω ποιος ειναι.

"Χαρουμενη σε ακουω"ακουω μια αντρικη χοντρή φωνη που δεν αναγνωριζω μεσα απο το τηλέφωνο.

"Ποιος ειναι;"ρωταω αμεσως μολις ακουω αυτην την περίεργη φωνη που δεν αναγνωρίζω.

"Λοιπον δεν εχει σημασια ποιος ειμαι εγω"λεει με ειρωνικο τονο"σημασια εχει πως αν δεν μεινεις μακριά απο τον Αλεξ την επόμενη φορά θα τον χτυπησουμε μεχρι που δεν θα μπορει να παρει ανασα"λεει και με κανει να τρομαξω.

"Τι εννοεις οτι..."παω να ρωτησω αλλα ακουω τον ηχο κλεισίματος. Μου το εκλεισε απλα.

"Τι εγινε Βαλερια γιατι εισαι ετσι; Ποιος ηταν;"ρωταει εκεινος σοβαρός. Μαλλον μου ειπε ψεμματα. Δεν χωρισε τον Σεαν και τον Λουκ.