Dara's POV
Tinignan ko si Kupal na nasa center table, nakabaon ang ulo niya sa dalawang kamay. Natutulog ba to? Tsk. Ang cool pa niya e Hello? Nakakulong nga kami dito.
"Hoy anong gagawin natin?"
"Hintaying dumating si Drake." Walang gana niyang sagot habang nakabaon parin ang ulo sa mesa.
"E pano kung hindi siya dumating?"
"Tuwing gabi may dumadaang guards para maglibot sa buong school kaya malamang makikita nila tayo"
"Gabi pa?" Shit!
Anong oras pa lang. So ibig sabihin. Buong araw kong makakasama ang kupal na to? Bitch please!
Ilang oras na kami andito pero till now, no signs of Drake. Mapapatay ko talaga ang lalaking yun.
Tinignan ko yung cellphone ko pero wala pa ring signal. Ano to? Nasa bundok ba kami? Pambihira naman oh!
Biglang tumayo si Kupal at tumabi saken. Ang kapal ng mukhang tumabi saken, sana naman tinanong niya muna ako kung gusto ko siyang katabi. Yucks lang!
Nakakabingi ang katahimikan ng buong kwarto, pati kami wala ring naimik. Alas dos na rin ng hapon pero wala pa si Drake. Asan na ba yun? Tsk!
Tatayo na sana ako para humingi ng tulong sa paraang alam ko dahil gusto ko ng lumabas at ako'y nagugutom na talaga ng biglang—
*BOOGSH*
"Oh my Gosh" sa gulat ko, napakapit bigla ako sa braso ni Kupal. "Ano yun?" tanong ko dito
He just shrugged sabay tingin sa mga kamay kong nakakapit sa braso niya "Tsansing lang?" nakangisi niyang sabi
Nung pumasok sa isip ko na nakakapit nga pala ako sa braso niya bigla akong lumayo sakanya at tumingin sa ibang direction.
"Tsansing agad? Hindi ba pwedeng nagulat muna?" i said without looking at him.
"Ang sabihin mo natakot ka"
"Ako takot? Ofcourse not! Hindi ako takot sa multo no?"
"See? Takot ka nga"
Agad akong napalingon sakanya. Ako ba'y iniinis na naman neto? "Hell No!" matigas kong sabi
"E bakit mo sinabing sa multo ka takot e wala naman akong binanggit"
"Hello? Common sense meron ka? Tsk! E ano ba madalas ang kinakatakutan, hindi ba mga multo?" i said rolling my eyes
"Multo sa hapon? Okay ka lang?"
"Malay mo kung wala ng pinipiling oras ang mga multo at gusto namang itry ang hapon." i tried to reason out.
"Sige. Kumbinsihin mo ang sarili mo."
Haays. Wala talagang kwentang kausap tong Kupal nato kahit kelan.
*BOOOGSH*
Fvck! Ano ba yun?
Sa pangalawang pagkakataon. Nakarinig na naman kami ng ingay. Grrr. Nakakatakot na talaga, pero ayokong ipahalata kaya ipinatong ko na lang ang ulo ko sa mga tuhod ko.
*BOOOOOOGSSH*
"WAAAH! DADDY! TULONG! AYOKO NA DITO! ILABAS NIYO NA AKO, UTANG NA LOOB. NATATAKOT NA AKO. WAAAH!" pasigaw kong sabi habang mahigpit na nakakapit sa braso ni Kupal.
Sandaling tumahimik ang paligid. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko at napatitig ako kay kupal na ngayon ay nakangiti. He's devil smile.
"Akala ko ba hindi ka natatakot? O baka naman nagpapanggap ka lang na takot para mayapos mo ako. You can ask me if you want to." he said smirking
BINABASA MO ANG
I'm Almost Perfect
JugendliteraturThis is the beginning of a story where fate is powerful force that leads two persons together for them to remember, FOREVER.. A story about sisters rivalry when one man came between. The rest is history.
