Chapter 20 "Be my Slave"

45 2 0
                                    

Dara's POV

"What the hell did you do to your sister?" halata sa boses niya ang galit

I can't compose myself. This is not what i want to end. Bakit ngayon ka pa umuwi mommy?

Nagsidatingan ang mga katulong at agad tinulungan si Dana umahon sa pool. Lumapit saken si mommy at hinila ako papasok ng study room then pushed me dahilan para ma-out balance ako.

"So? Would you care to explain what happened back their?" She's angry, i know.

I keep silent. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. I was'nt ready yet to face her. Kapag nakikita ko siya, naaalala ko yung mga masasakit na salita na narinig ko mula sakanya and it hurts me even more.

"WHAT DARA? IM ASKING YOU!" the moment she raised her voice, i lost my temper

"Why mommy? Kapag sinabi ko ba yung totoo, paniniwalaan niyo ako? Hindi naman diba? So, bakit pa ako mag-aaksayang ipaliwanag yung sarili ko kung sa umpisa pa lang, siya na ang pinapaniwalaan mo?" i managed to say

"Just tell the truth Dara, because basing from what i saw, you intentionally pushed your sister to fell into the pool. What kind of sister you are, Dara?"

"Hindi na ako magtataka pa if one day, mauwi na lang sa hospital ang kapatid mo like what you did to you—" she suddenly paused.

"Come on mommy. Say it" matigas kong sabi sakanya

She just stared at me. I don't know what she's thinking.

"Na ako yung dahilan kung bakit namatay si Daddy diba? Na ako ang pumatay kay Daddy. Na sana siya na lang ang pinili mong mailigtas kesa saken. Na mas gugustuhin mong siya na lang ang nabuhay kesa ako. Na nagsisisi ka dahil sinunod mo yung kagustuhan ni daddy na ako ang piliin mong mailigtas. Tama ako diba mommy? Yan yung gusto mong sabihin diba? Nothing to worry. Kasi hindi mo na kailangang sabihin pa saken. Dahil alam ko na. Alam na alam ko na." i said trying to control my emotion not to break but i failed.

Damn this tears.

I stand straight and whipe my tears.

"Well, you must be happy now mommy. Dahil sa mga sinabi niyo, para na rin akong namatay. Not physically but mentally and emotionally i feel dead. Alam niyo kung ano na lang bumubuhay saken?" sabi ko habang naglakad papalapit kay mommy. Hinawakan ko yung kamay niya at pinatong sa chest ko. "The pain inside that fucking heart of mine. It hurts mommy. Sobrang sakit. Matatanggap ko pa ang mga sinasabi ng ibang tao tungkol saken but not you mommy. Not you." i added at tuluyan ng lumabas ng kwarto.

I went to my room to get my bag. I don't know where to go. Isa lang ang gusto kong gawin ngayon. Makalimot.

**

Madaling araw na. Andito parin ako sa labas. Dito sa park to be exact. Kalahating oras na rin akong umiiyak. Factory ata ako ng luha e, hindi kasi nauubos.

♪Bright Cold Silver Moon

Tonight Alone in my room

You were here just yesterday♪

"Why?" I answered my phone without looking who called

(Where are you?)

I emidiately see who called pero unregistered number lang.

"Who's this?"

(Sy) tipid niyang sagot

"What do you want?" deretsa kong tanong

I'm Almost PerfectTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon