Extinguished Lonely Stars ×Drastoria×

× Kıvılcım: yeni dostluklar ×

"İşte bu yüzden Merlin'in benden nefret ettiğini düşünüyorum" diye açıkladı Astoria yanında oturmakta olan arkadaşına. Bahçede boş buldukları bir alana oturmuşlardı.

Malfoy'un Hogsmeade gezisi teklifini kabul ettikten sonra Terry'nin yanına gelmişti ve ona teorisini açıklıyordu.

Terry ise genç kızın teorisini sabırla dinlerken bir yandan da gözlerini devirmemek için kendini zor tutuyor gibi görünüyordu.

"Yani durmadan ablanın arkadaşlarıyla karşılaştığın için bunu düşünüyorsun?" diye sordu Terry teyit etmek için.

Astoria onu başıyla onayladı. Malfoy ile olan olayları anlatmasa da diğerleri ile karşılaşması da kesinlikle teorisini açıklaması için yeterliydi.

"Bu çok saçma" diye devam etti Terry "Merlin'in senden nefret etmesi için bir sebebi bile yok"

"Asla bilemezsin" dedi Astoria karşı çıkarak

"Hadi ama, Merlin senden nefret falan etmiyor" diye yineledi Terry "Sadece kötü bir hafta geçiriyorsun"

Bunun üzerine Astoria kaşlarını kaldırarak arkadaşına baktı.

"Tamam" dedi Terry "Kötü bir ay diyelim"

Genç kız aynı şekilde bakmaya devam etti.

"Kötü bir yıl?" diye sordu bu sefer Terry

"Kötü bir hayat" diye ilan etti Astoria "Kesinlikle kötü bir hayat geçiriyorum Terry" 

"O kadar da kötü değil" diye söyledi Terry hafif bir gülümseme eşliğinde "Dostlarınla olduğun sürece.."

"Ve dostların yaşadığı sürece" 

Astoria dediği an pişman olduğu cümlesini bitirirken yumruklarını sıktı. Neden? Neden bir aptal gibi davranıyordu ki? Terry'nin yaptığı tek şey ona yardım etmeye çalışmaktı. 

"Terry" diyebildi Astoria "Özür dilerim, böyle demek istememiştim"

"Sorun değil biliyorum" dedi Terry ancak sesi tam tersini söyler gibi titremişti "Sadece.. Onları ben de özlüyorum"

"Terry-"

Terry zoraki bir gülümseme ile genç kızın yanından ayrılırken Astoria kendini berbat hissetti. Acıyı sadece kendisi yaşıyormuş gibi davranmaktan nefret ediyordu ancak henüz kendine bile yardım edemiyorken nasıl başkalarına yardım edebilirdi ki?

Dolan gözlerini ve titreyen çenesini saklamak için başını öne eğdi ve dizlerini kendine doğru çekti. En son istediği şey herkesin içinde ihtiyaç odasında olduğu gibi bir ağlama krizine girmekti.

Sakinleşmek için derin nefesler almaya çalışırken yanına birinin geldiğini hissetti.

"Hey Astoria seni sonunda yalnız yakalayabildim-"

Blaise'in sesi genç kızı görünce gittikçe kısılırken Astoria nemli gözlerini cübbesine silmeye çalışıyordu.

"Sen iyi misin?" diye sordu siyahi genç temkinli bir şekilde kızın yanına otururken

"Evet evet iyiyim" diye geçiştirmeye çalıştı Astoria kendini anında toparlarken "Sen neden beni arıyordun?"