Belki de [Texting]

4

Okuldan çıkmıştım cıkmasına da, bugun ki olanları düşünüyodum. O kızlar  aklımdan çıkabilmiş değildi, yada o kız aklımdan çıkmamıştı.

Ben O'nları daha önçe görmüş müydüm lan?
Ulan! Gördüysem niye hatırlamıyorum?

Eve girdim zaten beni karşılayabileçek bi ailem yoktu, yani aslında ailem vardı da onlar Amasya'daydılar.

Ben ise İzmir'deydim işte, burda arkadaşlarla kalmak istediğimi söylemiştim. babamı ikna etmek, annemi ikna etmekten daha zordu.

Bana '' Ne bok yiyeceksin oralarda? Bana bişey oldu mu kim gececek işlerin başına? Ulan eşşek sıpası! Ben çok mu şımarttım seni?''Diyişini hatırlamıştım.

Amasya'da bi şirketimiz vardı işte.
Babam idare ediyodu, hayır lan şimdi 58 yaşına gelmişsin bunca yıldır idare etmişsin, şimdi neyine idare edemiycen? Bari daha mantıklı sebepler bul demi?

Bizim çocuklarla da babamın işleri sayesin de tanışmıştık. Sırf bu yüzden, seviyodum o şirketi. Bi gün iş yerine şirkete gitmiştim, 17 yaşındaydım işte lise 2'e gidiyodum Amasya'da.

Bizim çocuklar ve babalarıyla tanışmıştım, Aras beyinsizi ve kaan  işte İzmir'liydi o bi toplantı için buraya gelmişlerdi. Ben, Asrın ve Rüzgar Amasya'lıydık.

Ta 5 yaşından beri arkadaşdık biz üçümüz, diğerleri de sonradan bize katılan manyaklar(!)
Severim hepsini, hepsi ayrı ayrı kardeşimdir.

Şimdi siz ayrı ayrı kardeş ne diye düşünüyosunuzdur, söyle ki hepsinin yeri kardeşliği ayrı demek istedim.

Neyse işte biz hepimiz arkadaş olduk öyle böyle onlar bize gelip gidiyolardı arada da biz gelip gidiyoduk.

Sonrasın da Aras '' İzmir'e gitmeye  orda liseyi bitirmeye gezip tozmaya eglenmeye var mısınız? '' demişti.

Rüzgar ise''he lan he bizimkiler bizim eve geç girmemize kızıyolar, oralara mı gönderecekler? Güldürme len beni'' demişti.

Asrın gine takmamıştı, her zaman ki Asrın işte.

Kaan'ın aklına fikir yatmış oluçak ki '' olum ya siz bize biz size gelip gitmesi zor olmuyo mu? '' demesine kafamızı olumlu anlamda sallamıştık.

O'da tekrardan '' eee daha ne mırım kırım yapıyonuz? Olum gidek la gidek bak hastası oluçaksınız! '' demesine güldüm değişikti biraz(!) bu çoçuk.

Ben, atlamıştım bu sefer söze.
''olum ha demekle olmuyor o işler, ulan hem bizimkiler izin verir mi sanıyon? '' dememe '' heee'' demişti gülerken ikisi de.

Sonrasın da, allem ettik kallem ettik burdaydık işte.
Bizim çoçuklar benle gelmemişlerdi az daha egkeneçeklermiş niye çünkü az eglendiler(!) Ulan bide ibne benim sözde.

''Hadi abi iyi geceler '' demesiyle, Asrın'a yani yanımda yayıla yayıla boş boş duvarı izleyen şahısa kaydı bakışlarım.
'' Ulan bu saatte uyuyacak değilsin herhal? '' soruma karşılık bana döndürdü bakışlarını '' hayır, duş alıp uyuyacağım '' dediğin de boş boş baktım.

''TABİ LAN BU AYNI ŞEY OLMUYO ZATEN! '' bagırmama karşılık bakmakla yetindi, yukara merdivenlere adımlamaya başladığında beni siklemediğini geç olsada anlayabilmiştim.

Saat 23:23 geçiyodu, baya akşam olmuştu işte.
Peki, ben şimdi ne bok yiyeceğim?
Yukarı merdivenlerin olduğu tarafa doğru adımlamaya başladım, yapıçak bişeyim yoktu.

Elimde telefonum boş boş ekrana bakarak merdivenleri adımlıyodum, düz büyük geniş holla karşılaltığım da tam telefonun ekranını kapatıp çıkaçağım sıra da.

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

Sizce ne olmuş olabilir?

Çok iyi bir yazar olduğumu biliyorum, ondan burda bitirdim. :)

Ne demişler? fazla meraktan zarar gelmez. Yani biri demiş mi bu sözü bilmiyorum ama bence öyle.
Haksız mıyım?

Neysim, azıcık ciddi olayım!
Sizleri seviyorum, okuyan olsa da olmasa da yazacağım. Çünkü yazmamam için sebep yok.

Allah'a emanet olun...