Belki de [Texting]

11

Asrın'dan

Evde, yatağıma uzanmış hayatı sorguluyordum şu an.

Senem'den sonra gidip Eliz'e sormuştum, fakat "ben niye böyle bişi yapayım hayatım ya, hem ben bilmiyodum ki senin ailenle bu tür sorunların olduğunu sen bana hiç bişi anlatmadın ki" demişti.

Haklıydı, ben bi o kıza bi de kardeşim dediğim Ayaz'a anlatmıştım .

Ayaz'ı zaten pas geçiyordum, cıvıktı, gıcıktı mıcıktı ama kafasına sıksalar hakkım da ona buna kötü bişi anlatmazdı.

Bi o seçenek kalıyodu, ona anlattıktan bir hafta sonra bütün okul da benim sözde ailem gündem olmuştu.

Şimdi soruyorum size, siz kimi suçlardınız?

Ben o ailesinden bahsetmediğin de O'na hiç bişi demedim veya baskı yapmadım 'anlat anlat' diye.

O ise bana ailenden bahsetsene bana, 'hem küçük kız kardeşinden de bahsetsene' diyip duran bi kızdı.

Neydi öyleyse bu?

Kime inanaçaktım ben?!

Ellerime kayarken bakışlarım, sıkmaktan beyazlamış olan parmaklarım da durdu.

Gözlerimi sımsıkı kapatırken, arkama doğru iyice yaslandım.

Sıkılmıştım bu laflardan, sözlerden, en çokta kendimden!

Bi tarafım yalvarıyodu bana O'na inanmam için, bi diğer tarafım ise salak olma diye karşı çıkıyordu.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyodum ki lan ben!

Şu an annemin bizi başka bi adam uğruna bırakıp gitti ve babamın her gece içip içip annemden bizden nefret ettiğini söylediğinde ki gibi dağılmıştım.

Toplayabilecek bi' Allah'ın kulu yoktu beni!

Ya da vardı, beni daha çok dağıtan ama aynı şekil de yerli yerine yerleştiren biri.

Kalktım yataktan odamda ki banyoya doğru ilerledim ve açık olan kapıyı içine girip kapadım.

Saçlarımı elimle arkayı çekiştirirken, şu serseri halimi biraz olsun çeki düzen vermek için uğraşıyordum.

Düzenli olduğunu düşünüp bıraktım veya pes etmiş de olabilirdim.

Merdivenlere doğru ilerledim ve aşağıya ulaştığızm da, bizimkilerin konsolun başın da birbirlerine ağır hakaretlerle hem eylenip hem sinir bozucu oluşlarına baktım bi süre.

Hayat bunlara güzel anasını satayım!

Bizim gibiler gebersin!

Kapıyı çarpıp çıkarken yan tarafım da duran motorumu es geçip, yürümeyi tercih ettim.

Yürürken beni zihnimin nereye getirdiği pek hoşuma gitmese de, durup 4 katlı apartmana bakmayı devam ettim.

Kafamı geriye atarken, sövmek istiyordum hem de nası!

Apartmanın kapısını açıp girmemle beraber açılan otomatik ışığa bakıp merdivenlere yöneldim ve ilk birinci kat sonrasın da ise 2. Kat derken kapının önün de bekledim.

Eee sonra dedim kendi kendime, buraya kadar gelmiştim ve şimdi ne yapıçaktım ki.

Tam geri inmek için merdivenlere yönelirken kapı açıldı ve ben kapıda ki kızla göz göze geldim.