Karanlığa Bir Işık Yak

5. Bölüm

Hayat ne tuhaftır ki insanın karşısına neler çıkaracağını bilemezsin. Mutluluk içinde geçen hayatına bir anda gölgeler düşürür. Kala kalırsın. Mutluluktan mutsuzluğa olan yolculukta afallarsın. İnkar eder  inanamazsın. 

Ama zaman işte en alışılmaz sandığın acılara bile alışırsın. Sen farketmezsin belki ama kalbin alışır. Aldığı her nefes içini yakarken kalbin bu duruma alıştırır kendini daha az yakar canını nefeslerin. Alışırsın belki ama o acı hiç geçmez hep kalbinin bir köşesinde durur. Ansızın gelir aklına anlık yaşarsın o kalp ağrısını ilk günkü gibi ama alışmışsındır artık. Yaşadığın acıyla nasıl başa çıkacağını öğrenmişsindir.

Cantekinle geçirdiğim bu bir hafta içinde alıştığını düşünmüştüm. Yaşadığı acıyla nasıl başa çıkacağını öğrendiğini. Ama kapısına yaklaşırken attığı acı dolu çığlıkları duyarken sadece alışmış gibi davrandığını anlamıştım. Koşarak odasına girerken gördüğüm manzara içimi burkmuştu.

Karşımdaki çocuk dün bıraktığım çocukla aynı olamazdı. Karşımdaki acı çeken çocuk dünki bana tatlı tatlı gülümseyen çocukla aynı olmazadi. Karşımdaki çocuk tamamen dağılmıştı. Gözleri ağlamaktan kızarmış göz altları mosmordu. Saçları dağılmış kollarında hafif kan damlayan tırnak izleri vardı. Karşımdaki çocuk tamamen tükenmişti. Yere çökmüş vaziyette çığlık atarken yanaklarından durmaksızın yaşlar döküküyordu.

Cantekine kilitlenmiş bir şekilde bakarken yanıma gelmiş benimle konuşmaya çalışan Derya hanımı ancak fark edebildim.

" Doruk duyuyormusun beni kendine gel ben doktor beyi çağırmaya gidiyorum. Sende Cantekinin kendine daha fazla zarar vermesine engel ol. "

Karşımdaki görüntünün yaşattığı şoktan konuşamazken, sadece kafamı sallamakla yetindim. Arkamdaki kapının kapanma sesini duyduğumda çıktığını anladım.

Karşımda kendinden geçmiş gibi ağlayıp çığlık atan Cantekine bakarken burda olduğumun farkında bile olmadığını anladım. Elleriyle saçlarını çekmeye başladığında artık bişeyler yapmam gerektiğini farkettim. Şoktan hareket bile edememiştim.

Hızlı bir şekilde yanına yaklaşırken dizlerimin üstüne çöküp ellerini çekmekte olduğu saçlarından uzaklaştırmaya çalıştım. Gözleri kapalı bir şekilde ellerimden kurtulmaya çalışırken o an aklıma ilk gelen şeyi yaptım. Ona sarıldım.

İçimdeki ona karşı hissettiğim üzüntüyle sarılışımı yavaşça sıkılaştırırken Cantekinin çığlıklarının kesildiğini farkettim.

"Doruk"

Azından güç bele çıkan fısıltıyla birlikte sarılışımı biraz daha güçlendirdim.

" Evet benim lütfen sakin ol tamam mı ben yanındayım. "

Acele bir şekilde sarf ettiğim sözlerle birlikte iki yanında duran ellerinin hareket ettiğini hissettim. Hemen ardından ellerini sırtımda hissettim.

" Yanımdasın değil mi ?"

Hafif titrek çıkan sesini duyduğumda içimdeki burukluk artmıştı. Kulağına doğru yaklaşıp hafifçe fısıldadım.

" Buradayım senin yanında tamam mı lütfen ağlama. "

Hafifçe titrediğini hissetim. Ardından sarılışını sıkılaştırdı.Ağlamaları azalırkan hafif hafif iç çekmeye başladığını duydum. Yavaş yavaş sakinleşiyordu.