Unutur Muyum SENİ

9.Bölüm:Minik Ay

Merhaba kelebeklerrr! Nasılsınız bakim? Bana göre berbat ama insan küçük bir şeyle bile mutlu olur. Bence hiçbir şeyi takmayın ve bugünü mutlu bir şekilde yaşayın! Haydi başliyim artık! İYİ OKUMALAR💙

Yazardan,

İki insan eş kutup gibi birbirinden ayrılıyorlardı. Hatta buna birbirinden uzaklaşmak desek daha doğruydu. Genç kız beyniyle kalbini ezerken genç adam içindeki karmaşayı çözüyordu yada çözmeye çalışıyordu.

Bu genç kızla adam kim mi? Onlar aramızdakilerin ruhlarını taşıyan Gazel ve Özgür...

Gazel odadan çıktığı gibi adımlarını hızlandırmış ve sonra dayanamayıp acıyla koşmaya başlamıştı. O acı baş hatta diş ağrısına bile benzemiyordu. Herkesde olabilir miydi bilmiyordu ama sonsuza dek bu acıyla yaşayacağını biliyordu. Tek ilacı vardı bunun ama eğer Gazel o ilacı içerse onun mutsuz olacağını düşünüyordu. Acıyıp da geleceğini... Bu, Gazel'e göre sadece gencin acıya tutsaklığı olacaktı.

Gazel sevdiğini ima ettiği günü düşündü. Yine çoğu şeyi unutmuştu ama bu sefer kalbi buna izin vermedi. Kalbi ezildi ama işte bu şartla... Sustu... sustu. Sonrada onu neden ilk gün sevmediğini düşündü. Cevap bulamadı. Cevabı yoktu. Bulamıyordu. "Keşke hiç sevmeseydim." diye düşündü Gazel. O günü düşündü. Ne kadar ani ve saçma bir şekilde sevdiğini anladı. Bir anda pat diyesever miydiniz ki birini? "Belki de gerçekten sevmiyorumdur." diye kendini kandırmaya çalıştı ama sadece çalıştı.

Gazel hala koşmuyordu, yürüyordu. Çünkü düşünmeye ihtiyacı vardı ama en çok da ona...

Özgür ani gidiş karşısında birden affallamıştı. Durdurmadı. Çünkü bir nedeni yoktu ki. Şu an öylece boş boş kapıya bakmaya devam etti. Sonra aklına İrem geldi. Merak etmiştir diye Savaş'ı aradı. Selam bile vermeden konuyu özetledi. Savaş'ın da Özgür'den farkı kalmadı.

Özgür bu saçmalıktan sonra bindi arbasına. Sürdü... hem de öyle hızlıydı ki! Allahtan bu sefer Antalya'nın caddeleri bomboştu ama bu Özgürü daha çok çileden çıkarıyordu.

Ne genç adam ayaktaydı ne de genç kız...

Sonra Özgür'ün aklına o geldi.

"Özgür aya bak olur mu?"

"Neden?

"Sorma lütfen olur mu?"

"Olur."

İstemsizce sırıttı Özgür. Sonra yolu umursamadan aya baktı. Nedensizce ay ona iyi gelmişti. Aynı zamanda da Gazel yürürken gözüne ay ilişti ve o da sırıttı. İkisi de tek bir noktaya bakıyorlardı. Belki aynı yerden değildi ama yine de onlar bilmesede birdiler.

Gazel bu sefer çok eskiyi hatırladı. Bu işte bir iş vardı ama ne? Neyse...

"Babaanne ben korkuyorum. Annemgil uyanmadı. Yanında kalbilir miyim?" dedi küçük Gazel.