Unutur Muyum SENİ

10.Bölüm: 05*********

                          

   Merhaba kelebeklerrr (aklıma kelebeklerrr kelebeklerrr yarın bize geleceklerr sütlü kahve içeceklerr! geldi hahaa)!
    Biliyorsunuz lgs dolayısıyla fazla bölüm atamıyorum. Normalde olsa en az iki günde bir falan atarım. Ayrıca yazın -bence müthiş olan- bir kitap yazacağım. Zaten ben burdan söylerim neyse... İnşallah tüm işlerinde emek veren herkes karşılığını alır (amin).
   Desteğinizi bekliyorum!

    İYİ OKUMALAR💙

   Özgür'den,

    İçimde bir boşluk vardı. Neydi ki? Bilemiyorum! Ne yaşadım ki bu kadar ağır! Oysa benim annem kendini öldürdüğü zaman bile bu kadar kendimi kötü hissetmemiştim.

     Benim annem gitmişti. Hem de sebepsizce. Nedeni babam değildi. Eminim ama peki kimdi? Ölümünün sebebi neydi? Gerçekten de annem mi kendini öldürdü? Yoksa başkası mı?
Kimdi bu? Benim annem bu kadar bencil değildir! Arkasında 2 çocuk bırakmaz! Yapmaz! Yapamaz! O iki çocuğunun hayatını mahvetmez! Yapmadım de anne lütfen! Duyamıyor ki beni! Belki hissedemiyor! Susuyorr! Niye ki? Bu kadar mı? Bizim değerimiz bu kadar mı anne?

    Belki o bilmiyor ama ben kardeşimin her gece ağladığını bilirim. Gidemem yanına. Buna cesaret edemem. Korkarım bana onu sormasından. Daha ben cevabını bilmiyorum ki nasıl ona söyliyim? Bazen sabah onu uyandırmak için yanına gittiğimde o hep anne nerdesin? diye sayıklıyordu. Onu görünce sanki içim paramparça oluyordu. Ben ne mi yapıyordum? Ben sadece kardeşimin erimesini izliyordum! Aynı kar gibi eriyordu ama ben sadece onu izliyordum. Nefret ediyorum kendimden! Sadece nefret!!!

    Kardeşim kuruyordu her geçen gün! Ben ne mi yapıyordum? Yine onu izliyordum! Hep zaten işim bu oldu! Bir şey yapamıyorum! O mutlu olmuyor! O annesiz yapamıyor! ...Anne beni geç de kardeşime nasıl kıydın? Hı? Cevap versene? Cevap ver? Yeterrr!

    İlk defa gözümden yaş geldi. Hep dimdik duran ben yoktu. O boşluk her neyse bilmiyordum! Lanet olsun ki neye üzüldüğümü bile bilmiyordum! Belki Gazel o uçakla melek gibi uçup gitmişti ama onun bir yere gitmesi beni bu kadar mahvetmezdi. Belki vicdan azabı çekiyorumdur ama neyin azabı ki bu?

    O gün Gazel veda ettiğinde telefonuma bir mesaj geldi. Açıp okudum,

05*********: Onun için acı mı çekiyorsun?
  
05*********: Gerçekten ciddi misin?

Özgür: ?

05*********: Muhtemelen benim kim olduğumu soruyorsun. Imm gerçekten merak edilmek güzelmiş.

Özgür: Kısa kes! Saçmalıklarını dinleyemem!

05*********: Haahaa! Sakin ama Özgür. Şimdi sana kim olduğumu söyleyemem.

05*********: Sabırlı ol.

Özgür: Başlarım senin sabrına haa!

05*********: Haaaha! Merak etme Özgür. Oyun yeni başlıyor.