Bilinmeyenin Ötesi •texting•

•2.2•

Okullar açılmış ve sıfır morelim ile kantinde elimde sıcak çikolatamla oturuyordum. Çağıl daha yazmamış ne instagramda ne de whatsapp da aktif görülmemişti. Merak ediyordum ancak aptal gibi kandırıldığımdan yazmıyordum.

"Ay, çok açıım. Bütün harçlığımı bitidiğime inanamıyoru." Ağlamaklı çıkan sesiyle Feyza'ya dayanamayıp oturuğum masadan kalktım. "Hey! Nereye?"

Cevap vermeden son teneffüs nedeniyle sıra olmayan kantine ilerleyip ikimiz için hamburger yaptırdım. Bende acıkmıştım, Anastasia hamburger yiyeceğimi duysa kalpten giderdi. Elimde ki tepsiyi masaya koyup kendi hamburgerimi aldım bu esnada Feyza sevinçle vişne suyuna pipet sokmaya çalışıyordu.

"Sen mükemmel bir arkadaşsın. Seni seviyorum bee." Gülümseyerek saçımı omzumdan geriye attım. "Tek arkadaşım sensin, seni mutlu etmeyeceğimde kimi edeceğim?"

Yemeklerimizi yerken Feyza'nın yanında ki sandalye çekilerek Efe oturdu. "Bir türlü konuşma fırsatımız olmadı, o gün neden apar topar çıktınız? Yanlış bir şey mi yaptım?"

"Hayır tabi ki, kendimi kötü hissettim tek nedeni bu." Efe gözlerini kısarak masaya eğildi. "Neden kötü hissettin?"

"Önemli değil, boşver."

"Oysa Çağıl özellikle seni bekliyordu." Bakışlarımı masadan hızla çekerek dalga geçip geçmediğini anlamak için yüzünde gezdirdim ancak aşırı ciddi duruyordu.

"Yanlış anlamışsındır, Çisel'i bekliyordur o." Efe güler gibi olup arkasına yaslandı. "Ha sen bu yüzden gittin. Çisel'in dedesi kanserdi, o günde fenalaşmış Çağıl o yüzden onun yanındaydı. Sadece destek amaçlı."

Bir anda karnımı kediler tırmalarken rahatladığımı belli etmemeye çalıştım. "Ooo. Şuna bak nasılda gülüyor."

Tamam, belkide becerememiştim.

"Çağıl nerede? Ortalıklarda yok." Efe'nin bakışları bir şey bilmediğini gösteriyordu, bunu dile getirerek de onaylamıştı hemen sonra zaten. "Bende ulaşamıyorum."

Nerdesin Çağıl?

💫

İnstagram: soulgoblet