Bilinmeyenin Ötesi •texting•

•2.1•

Üzerime kot eteğimi geçirip büyük düğmelerini iliklemiştim. Daha sonra siyah askılı yarım bustiyerimi de giyerek Feyza'nın kenara koyduğu dizlerime kadar sarmal bağcıkları olan sandaletlerimle uğraşmıştım.

Saçımı salaş bir at kuyruğu yaparak yanlardan fışkıran bebek saçlarıma dokunmadım. Açık toprak rengi rujumu sürüp boynuma ve bileklerime parfümümü sıkmayı ihmal etmedim.

Deri ceketimi giyip cebime gerekli eşyalarımıda alarak evden çıktım. Feyza yolumun üzerinde oturduğu için şanslıydı.

Çağıl: Geliyor musun?

Katerina: Evet, attığın adres doğru değil mi bak?

Çağıl: Kesinlikle.

Katerina: Yoldayım :)

"Bu gece Efe'yi düşüreceğim." Keskin bakışlarını sokağın ortasında, ışıkları bulunduğu ortamı gereğinden fazla aydınlatan ve müzik sesinin sokağın başından bile duyulan eve dikmişti.

"Ağır ol Feyza, çocuk kaçmıyor ya." Gözlerini belerterek koluma asılıp hafiften sarstı. "Kaçıyor kızım. Sorunda orda."

Dudaklarını büzerek kafasını yere eğdi. "Bende o iş, üzülme bebeğim." Gülümseyerek omuz silkip koluma girdi. "Amaaan, mutlu olsunda nasıl olduğunun kiminle olduğunun önemi yok."

İçeriye girdiğimizde Efe yanımıza gelerek Feyza ile ilgilenmişti. Bense yanlarında oturmuş sıkıntıdan alkolsüz içeceklerden tadıyordum.

Tamam, belkide alkol katmışlardı.

Ağzımda tadını bırakan viskiyle ne yapacağımı şaşırdım. Eğer ikimizde sarhoş olursak ne yapardık bilmiyordum, o yüzden ne olur ne olmaz diye içmeyi bırakmıştım.

"Katrin, az ileridekiler Çisel ile Çağıl mı?" Gösterdiği yere baktığımda yutkunamamıştım.

Sarılıyorlardı.

Çisel kafasını Çağıl'ın sol göğsüne dayamış gülümsüyordu.

Çağıl ise çenesini kafasına yaslamış kollarını Çisel'in beline dolamıştı.

Gözlerimi kırpıştırıp yutkundum. Genzim yanıyordu, yutkunamıyordum bile. Biliyordum ki ağlasam geçecekti.

Derin bir nefes alarak Feyza'ya kalkabilir miyiz diye sormaktan çekinmemiştim. İsterse kalırdı, biliyordum ama istese bile kalmayacak kadar değer veriyordu, veriyorduk. Beni yanıltmamış beraber eve dönmüştük.

"Yutkunamıyorum, normal mi?" Boş bakışlarım duvarda sabit bir şekildeydi sesiminde aynı boşluktan farkı yoktu. "Normal kuzum, normal."

"Nasılda aptalım, bir an oluruz sanmıştım. Daha Çisel'le bile tam ayrılmamışlar." Bana sıkıca sarılan Feyza'yla eş zamanlı olarak telefonuma bildirim geldi.

Çağıl: Gitmişsin.

Katerina: Senden mi?

Evet...

💫

İnstagram: soulgoblet