Twitter'da #Frezya etiketiyle attığınız her tweete bakıyor olacağım.
Keyifli okumalar çiçeklerim^^
Aurora, Runaway
1. Bölüm: ❝Dönüş.❞
Albümün kapağını kapatmış, göğsüme uzanan kızımın saçlarına birer öpücük kondurmuştum. Saat epey geç olsa bile gözlerinde gram uyku yoktu.
"Anneciğim hadi devam et. Babama abi derken nasıl evlendiniz?"
"Kızım anlattım ya kaç defa."
Dudaklarını büzdü. "Olsun tekrardan anlat. Babamın Efsun ablamı uyutmak için uydurduğu masalı da anlat ama."
Hikâyemizi merak ediyordu. Yüzlerce kez dinlemişti belki ama asla sıkılmıyordu. Kapattığım albümü ellerine alarak tekrardan açtı ve gördüğü fotoğraflarla yerinde dikleşti.
"Irmak teyzemi de anlat. Hani bir arkadaşının sandviçinin içine kurdele koymuştu ya." dedi kahkahalarının arasında.
En çok da bu hikâyeyi seviyordu. İdolü olan manevi teyzesinin yaptığı çılgınlıkları hem komik buluyor hem de destekliyordu.
Sahi sırf hoşlandığı çocuğu tavlamak için nişanımda kesilen kurdeleyi sandviç hazırlayıp içine koymuştu kafadan çatlak kız. Çocuk anlarsa kaçar demiştik ama dinlememişti ve evden koşturarak çıkmış, yüzünü buruşturarak geri dönmüştü. Ufak bir kahkaha attım. Bu günleri hatırlamak iyi geliyordu.
Çocukluğum Ankara'da, gençliğim Muğla'da geçmişti.
Frezya kokan mahallede âşık olmuştum ben. Gündüzleri arkadaşlarımla oturup, akşamları sahilde top oynamalarımızla geçen o güzel gençlik yılları albümlere baktıkça hem duygulandırıp hem güldürüyordu.
Belki de özlediğim yıllar için en baştan almalıydım.
Kızım, her gece uykuya dalmadan önce, aynı hikâyeleri baştan dinlemek istiyordu. Anlatıyordum bende. Akyaka'yı, her daim serin olan sahili, kedimiz Bulut'u, köpeğimiz Mişa'yı, deniz fenerinin altında yaptığım aşk itirafını, bahçeye ektiğimiz Frezya'ları anlattırıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FREZYA
Teen FictionAkyaka net bir yerdir. Ya sever oradan gitmek istemezsiniz ya da bir daha uğramazsınız. Çiçek isimleri verilmiş sokaklarında aşık olabilirsiniz mesela. Tabii bunun için, sizin onu sevdiğiniz kadar, Akyaka'nın da sizi sevmesi gerekir. O hâlde başlaya...