Akyaka net bir yerdir. Ya sever oradan gitmek istemezsiniz ya da bir daha uğramazsınız. Çiçek isimleri verilmiş sokaklarında aşık olabilirsiniz mesela. Tabii bunun için, sizin onu sevdiğiniz kadar, Akyaka'nın da sizi sevmesi gerekir. O hâlde başlaya...
Gecenin bir yarısı bölüm yayımlıyorum evet... Belki beni mutlu etmek istersiniz ve yorumlara çökersiniz???? Ben de size düşerim<3
#frezya tweetlerinizi okuyor ve değer veriyorum. Lütfen lütfen lütfen tweet atın. Ben çok seviyorum ya slsmmslspaps
Keyifli okumalar💜
Sezen Aksu, Bende Yoluma Giderim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Muğla /Akyaka
2. Bölüm: ❝Şefkat Tohumu.❞
Zaman akmıyordu sanki. Yakalanmıştım resmen.
Dudaklarım kararsızlıkla birkaç kez aralanıp kapandı, beklentiyle gözlerimin içine bakıyordu. Orijinal deli "Sersem sersem bakınıp durma, bu sessizliğin sebebi şaşkınlık olmalı, rezillik olmamalı. Bari çemkir de üste çık." dedi. Uykusundan uyanmıştı. Ben de nerede kaldı diye düşünüyordum zaten. Ama hayır, çemkirip üste çıkmayacaktım. "Bir zahmet yani. Şuna uyduğun için hep rezil oluyorsun zaten Hira." diyerek araya girdi Asilzade. Hah bir o eksikti bu hengamede.
Diğer taraftan Yiğit Ali abinin alayla harmanlanan ifadesini alık alık izlerken, yüzünü yüzüme yaklaştırdı; gözlerimi kapatıp yutkunma ihtiyacı hissettim o an. Boynundan yayılan o yoğun parfüm kokusu genzimi gıdıklayacak kadar yakınımdaydı.
"Önce merak ettin ve bir süre izledin sonra da yaptığın şeyin farkına vararak tuvalete kaçtın." Haklı olsa da söylediği şeyin üzerinde durmamaya çalışarak ona atabileceğim en boş bakışı attım.
"Özür dilerim." Dudaklarımdan çıkan ilk cümle bu oldu. Kaşlarını kaldırdı. Yanaklarımın içini dişleyerek önüme döndüm. Nefes nefese kurduğum bu cümlenin altında daha yüzlerce anlam vardı ve orijinal deli bana dümdüz sövüyordu. "Salaksın, Hira. Süzme salak. El âlemi gözetlersen böyle hâllere de düşersin." Gibi gibi gibi.
İlk günden kendimi rezil etmiştim nerede bana kocaman alkış?
Birkaç saniye boyunca birbirimize baktık öylece. Gerildim. "Neyse oldu o zaman," dedim gözlerimi boşluğa dikerek. "Gideyim ben."
"Oldu," dedi sonunda yeniden konuştuğunda. "Git bari." Dudaklarında var olan memnuniyet tebessümü, beni iyiden iyiye kötü hissettiriyordu.
Aramızdaki bu rahatsız edici yakınlıktan kurtulmak istercesine tüm masumiyetimle gülümsedim. Şeytanlığımla ya da onu gerimde bıraktım ve odadan çıktım. Merdivenlere yöneldiğimde sadece rezil olduğumla kalmıştım.
Ağır adımlarla düşüncelerimin aksine gülümseyerek babamların yanına gittim ve oturdum.
"Valla bugün hayatta bırakmam sizi burada kalacaksınız," dedi Derya teyze, kaşlarını kaldırarak.
