Ρομαντικός Αναρχισμός

Κεφάλαιο 8🖤

~1 εβδομάδα μετά~

Έχει περάσει μια εβδομάδα και δεν αισθάνομαι καθόλου καλά. Έχω συνέχεια ζαλάδες, κάνω εμετό κάθε πρωί και μου βρωμάνε πράγματα που παλιά αγαπούσα.
"Έλα ρε Αλεξ σε παρακαλώ θέλω να έρθω και εγώ στην πορεία!" παραπονιέμαι.
"Όχι Εύα, που μου είσαι αρρωστη μια εβδομάδα και θα μου έρθεις και στην πορεία! Εδώ πέρα θα κάτσεις και θα φέρω και φρουρούς για να είμαι σίγουρος πως θα μείνεις και τέρμα η συζήτηση!" μου φωνάζει και εγώ κατευθειαν βουρκωνω. Τι παθαίνω; εγώ τώρα θα τον κατσαδιαζα, δεν θα έκλαιγα. Ο Αλεξ με είδε και με πήρε αγκαλιά.
"Μην κλαις βρε μωρό μου απλά το κάνω για την υγεία σου." μου λέει και μου φιλάει το πάνω μέρος του κεφαλιού. Ξαφνικά από το πουθενά μου ήρθε μια απορία.
"Θα ήθελες ποτέ παιδιά;"
"Τι εννοείς; εννοω εντάξει μπορεί να θελήσω αργότερα αλλά τώρα θέλω να συγκεντρωθω στην συμμορία. Όχι ότι ένα μωρό θα με χάλαγε. Γιατί όμως; μήπως θες να κάνουμε παιδιά;"
"Τι λες μωρέ; ακόμα 17 είναι άκουσε εκεί να κάνω από τώρα παιδιά!"
"Καλά μωρέ απλά είπα μήπως ήθελες και μου το φέρνεις με τρόπο. Τεσπα εγώ θα φύγω και θα στείλω δύο παιδιά να είναι φύλακες εντάξει;". Εγώ κατσουφιαζω αλλά τελικά συμφωνώ. Φεύγει και εγώ πάω και ξαπλώνω στο κρεβάτι μας και σε λίγο με παίρνει ο ύπνος.

Αλεξ POV

Εφυγα από το σπίτι και πήγα στο σπίτι της συμμορίας. Εκεί βρήκα τον Κώστα και τον Νίκο και τους έστειλα σπίτι μου. Αφού έφυγαν ετοιμαστηκαμε και πήγαμε στην πορεία. Αρχίσαμε να ρίχνουμε μολότοφ και πέτρες πως τους μπάτσους. Όλα πήγαιναν καλά και πήγαμε να φύγουμε αλλά όπως φεύγαμε κάτι χτύπησε στο κεφάλι μου. Και μετά όλα μαύρα.....

Γειά σας πιτσουνακια μου! (απλά μου ήρθε 😂). Ελπίζω να σας άρεσε η ιστορία και αν σας άρεσε μην ξεχάσετε ⭐ και 💬. Εδωσα και μερικά hints για το επόμενο κεφάλαιο. Να ξέρετε πως τώρα που θα έχουμε διακοπές είχα σκοπό να ανέβαζα καθημερινά, αλλά όλοι μας βάζουν μαθήματα για το Πάσχα και μπορεί να μην προλαβαίνω να ανεβάζω κάθε μέρα αλλά θα δούμε.

Φιλάκια 😘❤️😘❤️