School Project

15-- GONE

"Bakit ba babalik ka pa dyan?!" turo ni John Mark sa bahay namin.

"John Mark, alam ko'ng nag-aalala ka, trust me..kaya ko" tinapik ko ang balikat nya.

"Trust you? Eh kanina nagpakamatay ka na, tapos trust you?" tinignan ko lang sya ng masama.

"Haayss, sige na nga..alis na ko" tinanguhan ko sya at pinanood sya'ng umalis hanggang sa mawala sa paningin ko.

Ang tanga ko kanina at hindi ko naisip si Sunshine.

Hindi pa 'ko pwede'ng mamatay..

Hindi ko pwede'ng iwan ang kapatid ko..

Ang anghel na naligaw sa impyerno, at handa ako'ng isugal ang buhay ko, maprotektahan lang sya.

Naglakad na ako papunta sa bakod.

Aakyat palang ako nang mapansin ko'ng may tumitingin sakin.

Parang may nagmamatyag.

Tumingin ako sa paligid pero wala'ng tao..

Napa-iling nalang ako.

Baka kung anu-ano na napasok sa isip ko.

"Mahal mo ba sya?"

Halos mapalundag ako sa gulat dahil sa nagsalita. Ang boses na yun.

"G-Gesriel?!" nanginig ako nung makita ko sya. Natatakpan ng anino ang mukha nya pero alam ko'ng sya yan.

Ang mga ala-ala, ang bangungot sa lumang room.

"G-Gesriel..na-nasasaktan ako!"

"G-Gesriel..."

"FUCK! OPEN YOUR LEGS!"

"So, you love that fuckin' blonde ah! I wish I already fucked you last night!"

"Is this what you want?! Did he satisfy you more than I did?! Is he a good motherfucker huh?! Is that why you love him?! Now I'm gonna show you who's greater! I'M GONNA FUCK YOUR BRAIN OUT OF YOU!"

"Adalene.." nabalik ako sa katinuan nung nagsalita ulit sya.

"L-lumayo k-ka" napapa-atras ako kahit hindi sya gumagalaw sa pwesto nya.

"M-mahal mo ba sya A-Adalene? S-sabihin mo'ng mahal mo sya...l-alayo na 'ko sayo, hindi na kita g-guguluhin pa" basag ang boses nya. Kita ko'ng ginalaw nya ang kamay nya para punasan ang mukha nya.

"M-mahal" kita. Ikaw ang mahal ko, hindi sya.

Nakita 'kong umatras sya, madilim parin sa may parte ng mukha nya.

"Sige, p-paalam na....sorry sa lahat, sana mapatawad mo pa 'ko"

"..m-mahal kita Ada"

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya.

Nawala na sya sa paningin ko.

"Mahal....nya ko?" bulong ko sa sarili ko.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko.

Nagpa-ulit-ulit ang mga sinabi nya sa utak ko.

Hindi ko alam pero umalis ako sa pagkakatayo at hinanap ko sya.

"GESRIEL!" sumigaw ako, pero walang sumagot.

Tumakbo pa ako ng tumakbo. Hinanap ko sya pero kahit anino, wala na sya.

He's gone..

Bigla ako napaluhod at hindi ko na napigila'ng umiyak.

Despite of what he did to me..

Why did I still run after him?

"I really love you Gesriel" tinakpan ko ng kamay ko ang mukha ko.

Bakit lahat ng bangungot nawala..

Ang bilis nawala, parang mas gusto ko sya'ng yakapin at sabiha'ng mahal kita, kesa katakutan at ipagtabuyan.

Gusto ko'ng ibalik lahat ng sinabi ko. Ayaw kita palayuin Gesriel! Ikaw ang mahal ko!