A Walk Down Memory Lane (COMPLETE)

Chapter Fourteen

Naalimpungatan ako sa dalawang taong nag-uusap. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. I was confused for a little bit hanggang sa naalala ko na nasa loob nga pala ako ng opisina ni Allen.

I am lying in his couch habang may kausap siya. I'm not sure who it is. I think it's one of his employees. They're talking about business stuff na hindi ko maintindihan. I'm really bad at things like that. Hindi ko ma-gets yung terminology na ginagamit nila. Stock market whatever. Kaya nga nag-artista na lang ako. Pero excuse me, nakatapos naman ako ng college.

Dahan-dahan akong tumayo mula sa couch. Napansin ni Allen na gising na ako kaya nagawi ang tingin niya sa akin. I looked at the time and it's already 3 in the afternoon. I slept for 4 hours. I checked my phone. I received a couple messages from Gina. She's just asking kung na kay Allen pa ba ako.

"Tell my secretary about the improvements tomorrow. I will not be here for medical mission." anang si Allen sa kausap. "You can go."

Tumayo na ako para lumapit kay Allen. Agad ko siyang hinalikan ng makaalis na yung kausap niya. Hinila niya ako pakandong sa kanya.

"I'm sorry. I slept." bulong ko.

Hinaplos niya ang pisngi ko. "I enjoyed watching you sleep."

"Sasama ka sa medical mission?" I asked. I really didn't know that part.

He nodded. "I will be guarding you, of course."

"Tss."

Tumawa siya.

"Anyway, you'll still stay in my place tonight, diba?"

"Yes, babe. I already asked my secretary to get some clothes for me para hindi na ako umuwi para magbihis. Sabay na tayong pumunta ng medical mission bukas."

"Okey. Sasabihan ko na lang sina Gina na mauna na sa site bukas."

He smiled. I bite his lips. He pulled me closer and started kissing me harder. Napakapit naman ako sa leeg niya. He's seriously a good kisser. I think my lips will rip in no time.

I started moving myself. I opened my legs wider. Ramdam kong buhay na ang ahas sa loob ng pants niya. I've seen it before. I know how big it is. Just thinking about it turns me on.

I imagined myself blowing him instead of that secretary. It excites me. Giniling ko ang sarili ko sa kanya.

"May gagawin ka pa ba?" tanong ko sa pagitan ng halikan namin.

"Hmm no..."

"Good. Let's go." tinulak ko siya palayo sa akin saka tumayo na ako.

Nagtaka siya sa ginawa ko pero agad din naman yung nawala nang hilahin ko siya patayo. "Gusto ko ng umuwi, babe."

"R-right now?"

"Yeah. Let's take your car. I will text Gina na nauna na ako. I'll make sure no one will bother us the whole night." wika ko sabay wink.

Napalunok naman siya. Nauna na akong naglakad sa kanya palabas. Tumayo yung secretary ni Allen ng makita ako. Inirapan ko lang siya. I really hate her.

"Babe, mauna ka na sa baba. May ibibilin lang ako sandali sa sekretarya ko."

Napatigil ako saka agad na bumalik. "Sabay na tayo."

Ngumiti siya. Bumaling siya sa sekretarya niya saka inutusan itong gumawa ng iilang bagay. The more I look at her, the more that I don't like her. Parang may feeling ako na ginagawa pa rin nila yun. I don't like that idea. Ako lang dapat yung may karapatang paglaruan si Allen. It's probably the selfish side of me. Ayaw ko kasing may ibang gumamit sa sarili kong gamit.

"Let's go?"

Napatigil ako sa pag-iisip. "Let's go."

Pinagtitinginan kami ng mga taong nadadaanan namin. Mas lalo lang akong kumakapit kay Allen. Yeah, spread the news bitches. I want some drama.

Napakaraming bodyguards na sumunod sa amin hanggang sa basement. Di naman siguro niya isasama ang mga toh sa unit ko ano?

"I will be staying in Tanya's place. Alam niyo na ang gagawin niyo."

Yumungo lang ang mga bodyguards kay Allen. They stayed in that position hanggang sa makaalis kami. I'm not really new to that since presidente ang tatay ko. Noong una, we always have bodyguards with us. Our security is always first. Di nagtagal, napakiusapan ko rin naman sila na wag na ako pasundan.

"Where's your place?" tanong niya.

Nakalimutan ko nga palang sabihin sa kanya. I entered my address sa GPS niya.

"Do you want to buy something to eat bago tayo dumiretso sa unit mo? Hindi ka pa nagla-lunch."

Now that he said that, I actually feel hungry. "Mag-drive thru ka na lang sa pinakamalapit na fastfood restaurant."

"What do you want to eat?" he asked nung nasa fast food na kami.

"Fried chicken at burger na lang." I said.

Kinapa ko yung tabi ng upuan ko when I realized na nasa sasakyan nga pala ako ni Allen. Hindi ko nadala yung purse ko. Tss. Andun pa naman yung pera ko. Kung hindi yung cellphone ko yung makakalimutan, yung purse ko naman.

Nahihiya akong tumingin kay Allen. "Can you pay it muna? Babayaran din kita pagdating sa unit."

"No need. Ako naman talaga yung magbabayad." aniya saka inabot na dun sa window yung pera.

"Thanks. I'll make sure na mababayaran kita."

Inabot niya sa akin yung plastic na may laman ng order ko. "It's fine, babe. Wag mo na akong bayaran."

Tumagilid ako para maharap siya. "I insist." Ibang bayad naman kasi ang ibig kong sabihin.

"This is your place?" tanong niya habang nililibot ng tingin ang kabuoan ng unit ko.

It's not that big pero kompleto na naman siya. May kusina, sala, saka dalawang kwarto. Madalas kong kasama si Gina kaya nung naghanap ako ng unit na malilipatan, kumuha ako ng unit na may dalawang kwarto. I have my own house as well, pero hindi ako malimit doon. It's just too big for me. Siguradong maloloka lang ako sa paglilinis. But Justine asked me na kung pwede ay doon siya mag-stay once she starts studying in the university na malapit lang doon sa bahay para hindi na hassle sa kanya at di na rin siya maghanap pa ng dorm. I agreed naman. Mabuti nga yung may tumira doon para di naman magmukhang haunted house.

"Ikaw lang mag-isa rito?"

I nodded. "Pero minsan dito natutulog si Gina."

Hinila ko siya papunta sa sala. Umupo kami roon saka I turned on the tv para pang background noise lang.

"Where's your room?"

"Upstairs." I answered. I occupied the whole second floor. Maliit lang din naman kasi yun. May isang kwarto, banyo at maliit na space sa labas na ginawa ko na ring sala.

"Do you want to eat?" I asked him nung buksan ko na yung binili naming pagkain.

Umiling siya. "Just eat babe. I know you're hungry."

Ngumiti ako. "Okey. Mamaya na kita babayaran."

"It's really ok--"

I shut his mouth. "Umagree ka na lang."

Hindi na siya nagsalita. After awhile he asked me kung pwede siyang tumingin tingin sa buong unit ko. Tumango naman ako. There's nothing interesting inside this unit. He can do whatever he wants.

"You look so pretty here. When was this?" tinaas niya yung picture frame na may mukha ko.

"I think it was last year. I was in a vacation with my family sa picture na yan."

He continued looking around. Napansin kong pumunta siya sa taas. I continued eating na lang. I'm really hungry.