A Walk Down Memory Lane (COMPLETE)

Chapter Four

           "Insan!!!!" masayang sigaw ni Christian nang makita akong papasok ng bar. Lumapit siya sa akin saka inakbayan ako sabay kutos pa. Tss.

           "How dare you." sambit ko saka kinutusan siya pabalik.

           "Bayad mo yun dahil hindi ka dumating nung birthday ko. I know you're busy pero sana kahit nagpadala ka man lang ng regalo. Tsk. I'm fine with a new car."

           Sinamaan ko siya ng tingin. "I'm sure you got one."

           He smiled. "Well, I had to beg mom."

           "You still think you're a teenager, don't you? You're already in your 20's but you're still acting like a spoiled 16-year old teenage girl."

           Humalakhak siya. "Don't say that in front of the girls at baka hindi ako maka-score ngayong gabi."

           Napailing ako. He just laughed. Nagpunta na kami kung saan naroon ang iba kong pinsan. They're all here. Agad silang tumayo at iniwan ang mga babaeng kasama nila saka niyakap ako ng mahigpit. I almost suffocate. Touch naman talaga ako sa pinapakita nilang pag-care sa akin. Tinatrato nila ako hindi lang bilang pinsan kundi parang kapatid na rin. Napatingin yung mga babaeng kasama nila sa akin. Mahina akong napatawa. I'm used to those stares.

           I know it's weird but all my cousins are boys. Dalawa lang kaming babae sa henerasyon namin. Ako at yung kapatid kong babae, and we're both adopted. She's still living with our parents. She's in highschool now. Nagkakausap pa rin naman kami minsan. We grew up in a very loving environment kaya unlike sa iba, there was never a competition between us. Nakakahiya naman kung makikipag-away ako sa 10 taong mas bata sa akin. Ulol.

           "We miss you, baby girl." anang si Ryle.

           I rolled my eyes. "Can you stop calling me that? I'm 25, KUYA Ryle." I emphasized the word kuya because he hates it everytime we call him kuya. He's the oldest sa aming magpinsan but he's the most childish. He's more childish than Christian.

           Ginulo niya ang buhok ko. "Since it's the first time after weeks na nakita ka namin, papatawarin kita sa pagtawag sa akin ng kuya."

           "Teka ba't ako hindi? Kakarating ko lang mula sa Cebu dapat exempted rin ako." pagitna ni Apollo.

           Tinaas ni Ryle ang kamao niya. "Baka ito gusto mo."

           Apollo raised both his arms. "Nagbibiro lang po."

           "Mamaya na nga yan. Order muna tayo ng drinks since Tanya's here already."

            Umupo na kami sa table nila. Di pa rin matanggal nung mga babae ang tingin nila sa akin. They have to be gentle with me tho. That's if they don't want my cousins to kick their ass out. I'm their spoiled princess. Pag sinabi ko na ayaw ko sa babae nila, then they'd break up with them. We all know they're just playing.

           "You're Tanya, right?" salita nung babaeng halos di na bumitaw kay Ryle sa pagkakayakap.

           I smiled saka tumango lang.

           "I didn't know you're friends with her, babe." aniya kay Ryle saka hinalikan pa ito.

           Napangiwi ako. I'm used to seeing my cousins flirt with every girl in the bar but this one looks possessive. Hindi yan tatagal for sure.

           We can't tell them I'm their cousin kasi sekreto nga diba? My adopted parents don't really mind if everyone finds out I'm their daughter but I chose to keep it a secret. I'm kinda reckless. My father's a respected politician. President pa ngayon. I don't want to ruin their image. They've done so much for me and if ito lang yung paraan para makaganti naman ako sa kagandahang loob na pinakita nila sa akin then I don't really mind. Everyone knows they have 2 daughters though. The public is aware about Justine dahil siya madalas ang kasama nina daddy sa mga charities. And I think people assumed na sa ibang bansa ako naninirahan dahil di nga nila ako nakikita.