FALLEN (JiBea)

CHRONICLE 1

Dahil sobrang natuwa si otor at nanalo ang ateneo today at pasok sa finals, ito na ang bagong kwento para sa inyo.

Congrats ALE!!! Kudos!!!

Congrats Phenom BEAst!!!

Ilang araw nalang, maibabalik na ulit sa Katipunan ang kampeonato!!!

-----------------------------------------------------------

JIA POV

"What the hell is wrong with the weather today?" (maktol ko sa sarili habang bagot na bagot na sa byahe dahil sa lakas ng ulan)

Kanina paggaling ko ng Manila ang ganda naman ng weather. Ang tirik pa ng araw, yung sikat nga kanina OA sa init at sobrang liwanag.

Tapos ngayon, out of nowhere bigla na lang bumuhos ang ulan at ang OA pa sa buhos. Akala mo ay may ipinaglalaban sa buhay.

"Sxxx. This rain sucks. Walang signal sa phone at halos wala ako makita sa daan." (dagdag ko pa na maktol sa sarili)

Well, I was driving alone going to our province in Nueva Ecija for a family gathering. Nauna na ang family ko na bumiyahe kaninang morning kaya solo drive ako ngayon.

Hindi na ako nakasabay sa kanila kasi may schedule ako ng exam ng 10 am. That is why, I am stuck here in the middle of the forest of no end. Halos hindi na ako nakaalis sa kakahuyan.

It is too dark outside and its raining cats and dogs. Wala na ring mga sasakyan na dumadaan.

I am pissed off because I am tired with the long hours of drive mula pa kanina at humaba pa dahil sa inabutan ako ng traffic. Kaya ito ginabi na ako ng makarating sa kakahuyan.

At lalo pang tumagal dahil kailangan kong bagalan ang takbo dahil sa halos wala akong makita sa kalsada sa sobrang lakas ng ulan.

And it seems like the day is just not getting any better. Infront of me were branches. Yeah, branches all over the street and I cannot cross.

"Oh yeah. This is great. Really great. Heaven's sake." (wika ko at napataas ng kamay in total surrender)

Wala akong ibang choice kung hindi ay ang lumabas at tanggalin ang mga nakaharang sa daan. Nagsuot muna ako ng hoodie jacket bago bumaba ng kotse.

Ang lakas ng ulan, ang lakas rin ng hangin sobrang dilim sa labas at ilaw lang mula sa sasakyan ang meron. Kumuha ako ng flashlight para magamit.

Bumuntong hininga muna ako bago isa-isang tinanggal ang mga nakaharang sa kalsada. Napatingin ako sa paligid, halos wala rin ako makita.

"Ano ba tong ulan na to? Parang hindi naman ito ulan. Parang delibyo. Hindi ako nainform may ganitong ganap today?" (usal ko sa sarili at naglakad na pabalik sa kotse)

I was about to open the car ng may mapansin ako sa kabilang side ng kalsada. Sa di kalayuan ay parang may konting liwanag nag biblink na nagmumula sa may kakahuyan.

Tinutok ko ang flashlight doon at may kung anong pigura ng tao. Pero hindi ko masyadong maaninag dahil sa lakas ng ulan.

Kaya napatingin na ako sa paligid, walang tao o kahit anumang mga sasakyan. Dahil sa sobrang curiosity, tumawid ako sa kabilang side.

Dahan dahan akong sumilip sa kakahuyan kung saan nanggagaling ang nawawalang liwanag. Patay sindi ang liwanag.

Nang makalapit dito nagulat ako ng makitang may tao nga na nakahiga sa damuhan. Parang wala itong malay kasi hindi gumagalaw.