FALLEN (JiBea)

CHRONICLE 3

JIA POV

Lahat kami ay nasa sala at katatapos lang naming kumain. Buong kainan hindi kami nagsasalita. Mukhang nag-iisip at nagmumuni ang bawat isa.

Magkatabi kami ng estrangherang kasama ko at lahat ng pamilya ko ay sa aming dalawa nang kasama kong alien nakatingin.

JOBOK: "Sino ka ba talaga?" (biglang hirit niya at nakakunot pa ang noo)

JIA: "Bok, mag English ka hindi ka niya maintindihan. Hahahaha."

JOBOK: "Ohh.. Okay. Don't talk to me."

Kaya natawa na ako ng tuluyan sa kanya. Naupo na lang siya at nanahimik.

JIA: "There are so many things we wanted to know and ask about you."

"You have been asking so many questions."

JIA: "It is because you act so differently."

"What do you want to know?"

Wika niya at tumingin sa akin as if kami lang dalawa ang nag-uusap.

JIA: "What are you? You are not one of us that's for sure!"

"I am not one of your kind. I never said that. I told you who I am."

JIA: "I heard it twice already. But I don't understand."

"I'll say it again, I am not from your territory. I lost my track and I cannot communicate with my kind. The pod is lost and the navigation device is malfunctioning. I had no other option but to stay."

Mahabang paliwanag niya. Nakikinig lang amgga kasama ko sa kanya.

JIA: "Until when you gonna stay here."

"Until they know that I am still alive and find me here. That is the only way for me to go back home."

JOBOK: "You... Alien right?"

Matipid na wika ni Jobok. Gusto ko na tumawa sa kanya. Kung sa ibang pagkakataon lang ito ay baka humagalpak na ako ng tawa sa kanya.

"What's alien?"

JOBOK: "You know. Other planets."

"I don't understand."

JOBOK: "Ikaw din naman hindi ko maintindihan kaya quits lang."

Napakamot na lang si Papu sa batok. Napailing na lang ang mga kapatid ko. Napabuntong hininga ako. Hindi ko alam kung paano maipaliwanag sa kanya.

Kumuha ako ng isang chart kung saan nakalagay ang mga planets. Naalala ko meron kami nun. After kuhanin I showed it to her.

JIA: "We are here."

Sabay turo sa planet Earth. Tiningnan niya ito na parang sinusuri niya. She holds it and turning the map from side to side.

Then, bigla niya inilahad ang kamay niya at may biglang parang hologram ng outer space na lumabas sa palad niya. Lahat kami napatulala sa nakikita.

Mula sa liwanag sa palad niya ay makikita ang parang mapa ng outer space. Parang may tinype lang siya at lumapad ang hologram ng outer space. Mas lumawak ang sakop nito.

Ang mga planeta ay halos naging kasing laki na lamang ng bola ng pingpong sa lawak ng kalawakan. At ang daming mga maliit na bilog at kung hindi ako nagkakamali ay mga planeta ito.

May pinidot siya at mas lumawak pa lalo ang sakop nito. Ngayon yung mga planeta mukha na lamang kasing liit ng 5 cents.

That was amazing, how can the world be like this. I mean the earth from here is already big but outside the outer space it was just some kimd of an irrelevant tiny piece.