JIA POV
I didn't know what was I thinking bakit ko siya hinalikan sa mga labi. Natagpuan ko na lang ang sarili ko na magkadikit na ang mga labi naming dalawa.
At yung simpleng pagdampi ng labi ko sa labi niya ay naging mitsa ng isang halikan na hindi ko inaasahan na mangyari or mamagitan sa aming dalawa.
And I was even surprised because it was her who started to move her lips to mine ng maglapat ang labi naming dalawa.
Medyo nagulat ako kasi, hindi naman niya ginagawa yun or never pa niyang ginawa. Kasi hanggang dampi lang siya sa lips or tapos wala na.
But this one is different. Gumalaw ang labi niya and she was kissing me. And she moves closer and deepen her lips to mine.
And the unexpected passionate kissing has begun. As she move her lips, I started responding to her kiss and I hold her nape.
And it seems like she was enjoying with what is going on and she has no intention to stop with the slow passionate kissing.
But eventually we stop when I run out of air to breath. I look at her eyes, it turned into an emerald blue. I was panting hard kasi tumagal yung halikan dahil ayaw niyang tumigil.
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. At habang habol ang hininga ay unti-unti kong narerealize ang nangyaring halikan kanina lang sa pagitan naming dalawa.
Kaya bigla ako nakaramdam ng guilty feeling. Hindi ko alam kung bakit. While si Bea ay nakatingin lang sa akin and she is not taking away her eyes off me.
Napalunok ako sa paraan ng tingin niya at lalo akong napalunok ng dumako ang tingin ko sa mapulang labi niya. Bumilis na naman tuloy ang tibok ng puso ko. Nawala tuloy ang antok ko.
Kaya naman umalis ako sa bed at pumunta ng cr at naghilamos. Feeling ko kasi ang init ng mukha ko. At yung utak ko hi di makapag-isip ng matino.
BEA: "Are you okay?"
Nagulat ako ng bigla siya magsalita sa may pintuan. Hindi ko napansin na nakasunod pala siya sa akin.
Lumakad siya palapit sa pwesto ko.
JIA: "Yeah. Im just fine."
Nakangiti kong wika sa kanya.
BEA: "You didn't like it?!"
Medyo malungkot yung paraan ng pagtanong niya.
JIA: "Like what?"
Nagtataka kong tanong sa kanya kasi hindi ko alam ang tinutukoy niya.
BEA: "Like what we did!"
Inosente niyang sagot at tiningnan na naman ako sa mata.
JIA: "I ahhhh. I ahhhh."
Hindi ko alam ang sasabihin, grabe kasi siya makatingin. Nakakadistract ang mata niya at ang paraan ng pagtingin niya.
Napalunok muna ako bago maasalita.
JIA: "It is not supposed to happen!"
Yun na lang ang nabanggit ko. Hirap sagutin ang tanong niya. Pero deep inside, alam ko na nagustuhan ko ang halikan na naganap.
BEA: "Why?"
Kunot ang noo at hindi umalis sa kinatatayuan niya.
JIA: "It's not right."
Matipid kong sagot.
BEA: "Why not?"
Pangungulit naman niya. Pero hindi ko na siya sinagot dahil naglakad na ako papunta sa cabinet kung saan nakasabit ang tuwalya.
BINABASA MO ANG
FALLEN (JiBea)
Fanfiction#whateverittakes Hanggang kelan? Hanggang saan? Hanggang kelan mo paninindigan ang isang pagmamahalan na alam mong wala namang patutunguhan? Hanggang saan mo kayang ipaglaban ang relasyon na walang kasiguruhan?