JIA POV
Katatapos lang naming maghapunan at nasa sala kami ngayon. Si Bea hindi bumaba para kumain. Mukhang hindi lang basta tampo ang inaakto niya.
Pero ayoko naman siya aluin. Baka lagi na lang siya magtantrums ng ganyan kapag pinagbigyan ko.
PAPU: "Si Bea? Hindi ba siya bababa para kumain? Hindi pa ba nagugutom yun?"
Tanong niya sa akin habang nanumuod kami ng telebisyon.
JIA: "Ayaw po eh. Pinilit ko kanina, ayaw po ako kausapin."
JOBOK: "Sobrang dinamdam ata ang pagkabasted niya ate."
Pang-aasar niya at natatawa pa habang sa akin nakatingin.
JIA: "Manahimik ka na nga lang diyan."
JOBOK: "Sabihin mo na lang kasi na magpapakasal kayo at bibili kayong singsing bukas para makabawi ka. Hahahaha."
Patuloy na pang-aasar niya at aliw na aliw sa kanyang kalokohan.
JESS: "Mga kalokohan mo talaga Bok kahit kelan. Iba eh."
JIA: "Baka bukas, maging maganda na ang mood niya. Isa pa kapag gutom yun, kakain naman siya ng kusa."
MAMU: "Sana nga. Pero sa hilatsa ng mukha niya parang mas gusto niyang magpakagutom na lang."
JAMIE: "Bakit hindi mo na lang dalhin ng pagkain sa taas?"
JOBOK: "Oo nga po naman ate. Tapos subuan mo na rin, malay mo kiligin siya tapos bati na kayo. Hahaha."
JIA: "Eh kung sibuan ko ng dyaryo yang bunganga mo ng manahimik ka?! Kanina ka pa eh."
Sago ko sa kanya Pero tinawanan lang ako.
PAPU: "Maiwan ko na nga kayo diyan. Magpapahinga na ako. Julia, make sure nakakain si Bea bago ka matulog."
JIA: "Kaya na po niya ang sarili niya. Pupunta naman yun sa ref para kumuha ng ice cream niya kapag gutom na siya."
PAPU: "Basta ikaw na bahala sa kanya."
Tumayo na sila ni Mamu at lahat kami ay nag goodnight na sa kanilang. Then, sumunod na rin na nag akyatan ang mga kapatid ko sa kanilang mga rooms.
Wala akong choice kundi ang umakyat na rin, boring kaya mag-isa sa baba. Pagpasok ko sa loob, I saw Bea in the bed nakadapa lang at hindi gumagalaw. Nakatingin siya sa kawalan.
Bumuntong hininga ako bago lumapit sa bed at nagdesisiyon na hatakin siya sa kamay. Kaya nagtaka siya sa ginagawa ko at napabangon na ein eventually.
JIA: "Stand up there. You need to help me find the necklace."
Sabay hatak sa kanya para tumayo pero hindi ko siya nagawang hatakin. Tiningnan lang niya ako at hindi kinibo.
Kailangan ko mahanp yung necklace para matigil na itong ginagawa niya. That's the only option para umayos siya.
JIA: "Okay fine. If you don't want to talk to me, if you don't want to help me, its okay. You go to sleep now, I'll just look for it myself."
Iniwan ko na lang siya at kinuha ang flashlight bago bumaba. Lumabas ako ng bahay at binuksan ang ilaw para lumiwanag.
Bumalik ako sa damuhan kung saan niya mismo itinuro. I turn on the flashlight at dahan dahan na hinalukay ang damuhan.
"Kung ayaw niya akong tulungan eh di wag. Siya na nga yung ginagawan ng pabor siya pa ang may ganang magalit at magtampo ng ganyan sa akin." (gigil na wika ko habang naghahanap)
BINABASA MO ANG
FALLEN (JiBea)
Fanfiction#whateverittakes Hanggang kelan? Hanggang saan? Hanggang kelan mo paninindigan ang isang pagmamahalan na alam mong wala namang patutunguhan? Hanggang saan mo kayang ipaglaban ang relasyon na walang kasiguruhan?