The 47th hungergames

hoofdstuk 8

hoofdstuk 8

Ik word wakker in de armen van Alex. Ohja hij wou natuurlijk blijven slapen, ik lag vast al te slapen toen hij binnenkwam, denk ik. Ik maak me van hem los en loop richting de badkamer. Ik ga onder de douche staan en druk zomaar op een paar knoppen.

Als ik klaar ben met douchen kleed ik me aan en loop terug naar mijn slaapkamer, waar Alexei ondertussen ook wakker is geworden. "goed geslapen?" vraag ik hem. "niet echt.. maar jij duidelijk wel" zegt hij lachend. "kom het ontbijt staat vast al klaar"

We lopen mijn kamer uit richting de ontbijtzaal. De hele tafel staat weer vol met het lekkerste eten: schalen vol met broodjes, bakjes met beleg, kannen vol met drinken, verse eieren. De eieren doen me aan thuis denken.. Onze buren hadden kippen, op elke zondagochtend mocht ik voor ons gezin een aantal eieren halen.

Na het ontbijt moesten we met Aurelia en Tjinta oefenen voor het interview. Gelukkig moet ik eerst met Aurelia mee. Ze brengt me naar een kamer, waarschijnlijk is het haar slaapkamer. We gaan op het hemelbed zitten dat in de kamer staat.

"heb je al nagedacht over hoe je jezelf wilt presenteren bij het interview?" vraagt ze. "huh, hoe bedoel je?" vraag ik. "Elke tribuut speelt een soort van rol tijdens het interview, sommige tributen doen zich stoer voor, of aardig, sexy, schattig, dapper." " dus eigenlijk is het een soort toneelstukje.." vraag ik twijfelend. "ja zo zou je het wel kunnen zien."

oh nee.. ik ben nooit goed geweest in toneelspelen. Ik herinner me nog dat we met school een toneelstuk moesten opvoeren. Het was een complete ramp geworden, als Fin mijn tekst niet in mijn oor had gefluisterd. Fin, wat mis ik je toch...

"Moet je echt 'toneelspelen'? kun je niet gewoon jezelf zijn?" vraag ik. "Natuurlijk, er zijn wel vaker tributen die zich zelf zijn, maar het is moeiljker om dan op te vallen tijdens de interviews en tributen die opvallen krijgen vaak meer sponsers." Oh nee.. straks krijg ik minder sponsers. Als ik tenminste al sponsers had.

"laten we het eens proberen met 'dapper' , ik ga je een aantal vragen stellen en jij moet ze beantwoorden, oke?"

Na een aantal vragen te hebben beantwoord en geprobeerd te hebben om moedig en dapper over te komen, geven we het op. Aurelia pakt een vel papier en streept 'dapper'door.

Nadat we al bijna twee uur bezig zijn een gepaste rol voor me te vinden zegt Aurelia: "Je oefentijd is al bijna voorbij, zullen we dan toch maar even kijken of je gewoon jezelf kunt zijn?" Aurelia stelt me weer een paar vragen, ik probeer ze zo eerlijk mogelijk te beantwoorden. Het gaat aardig goed, waarschijnlijk omdat ik me verbeeld dat ik tegen Amalia praat, bij haar kan ik echt mezelf zijn.

Als mijn oefentijd met Aurelia is afgelopen, word ik naar Tjinta gestuurd om aan mijn houding te werken. Als ik binnenkom staat ze al klaar met een paar hakken in haar hand. "Moet ik daar op lopen?!"vraag ik verbaasd en met opgetrokken wenkbrauwen.

"Ja natuurlijk liefje, zo kan je alvast oefenen. dan is het niet zo moeilijk meer tijdens het interview. Stel je toch voor dat je midden op dat podium struikelt en iedereen in Panem het kan zien!" zegt Tjinta. Ik zucht en pak de schoenen aan.

Als ik ze aan heb getrokken vraagt Tjinta of ik even een stukje wil lopen. Na een aantal keer heen en weer lopen lukt het me om op mijn benen te blijven staan. We oefenen ook nog op glimlach tot mijn kaken er pijn van doen. We werken ook nog even aan mijn houding, tot de twee uur voorbij zijn. Ik trek de schoenen uit en loop naar de eetkamer waar de lunch klaar staat.

De volgende dag worden we naar het correctie centrum gebracht. Daar staat mijn voorbereidingsteam me al vrolijk op te wachten. Ze praten wat over koetjes en kalfjes terwijl ze me naar een kamer toe brengen. Daar zijn ze ongeveer een halve middag bezig met mijn huid te veranderen in porselein, het aanbrengen van nepnagels op mijn afgekloven nagels en het bleken van mijn tanden.