hoofdstuk 14
Zo gezegd, zo gedaan. We eten wat, rusten uit en als we allemaal weer op volla krachten zijn gekomen pakken we onze spullen om te vertrekken.
Na ongeveer 2 uur lopen zijn we aangekomen bij een kabbelend beekje, we rusten hier even uit en vullen onze waterflessen bij. We laten ons in het gras aan de waterkant zakken, en gaan op onze rug in het gras liggen.
Het is een hele tijd stil totdat Thalia de stilte verbreekt. "ligt het aan mij, of wordt dat gezoem steeds harder?" "nee, het ligt niet aan jou ik merk het ook." zeg ik. "ik weet niet wat het is, maar ik vertrouw het niet helemaal. Ik denk dat we nu wel weer verder kunnen lopen, maar pas wel op, je weet niet waar het gezoem vandaan komt. Misschien zijn het wel mutilanten of een of andere natuurramp, wat de spelmakers veroorzaken"
Na een tijdje hebben we besloten welke kant we opgaan en we besluiten om nog een stukje verder het bos in te trekken.
"Het lijkt wel dat hoe dieper we het bos in trekken, harder het gezoem wordt." zeg ik nadat we iets meer dan uur gelopen hebben. "ja, je hebt ge.." zegt Thalia. Maar ze word onderbroken door een luide gil hoor en een paar seconden later BOOM. Ween een tribuut minder, en een rouwende familie meer.. is het enige waar ik aan kan denken. Ik zie een hoovercraft aankomen, de gesneuvelde tribuut was best dicht bij. Als de grijparm met de tribuut erin naar boven komt, probeer ik te ontdekken wie het is. Maar het enige wat ik zie is een lichaam dat zo erg is toegetakeld dat ik niet eens meer kan zien wie het is.. Maar ik weet haast zeker dat het iets met het gezoem te maken heeft, wat nu nog harder is geworden.
Als Alex iets probeert te zeggen,kan ik hem niet eens verstaan. "wat zeg je?" schreeuw ik haast, om boven het lawaai uit te komen. "Het word hier te gevaarlijk, we kunnen beter teruggaan" zegt Alexei nu iets harder. "Mee eens" zegt Thalia.
"t..t..Thalia.. ga voorzichtig weg daar.." probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen. "wat is er dan?" zegt Thalia een beetje bang terwijl ze zich omdraait. Er staan en vliegen een heleboel soort insecten achter haar. Mutilanten. Dat zie je zo, ze zijn ook zo groot.

JE LEEST
The 47th hungergames
FanfictionDit verhaal gaat over sonia. Ze is opgegroeid in district 5 samen met haar ouders en haar oudere broer. Haar moeder is gewond geraakt tijdens het werk in de elektriciteitscentrale en haar broer is omgekomen in de 44e hongerspelen. Nu is ze zelf e...