CAŁKIEM INNY ~ BK

Część dwunasta - Wykorzystaj ten moment

Obudziłam się.

Nie mogłam dobrze przypomnieć sobie snu, jaki miałam. Pamiętam jedynie, że był dobry oraz opowiadał, że nie mam się czego bać na tym świecie.

Banał.

Natychmiast wygramoliłam się z łóżka, które pościeliłam, ubrałam się, rozczesałam włosy i zabrałam książkę w dłonie.

W tym momencie mój telefon zadzwonił. Od razu zobaczyłam kto to i odebrałam.

-Cześć mamo! -przywitałam ją rozweselona.

-Cześć kwiatku. -przywitała mnie. -Co ty taka rozweselona?

-Ja? Nie, chyba ci się wydaje.

-Jak jest na tym obozie? -zapytała.

-Cudownie. -odpowiedziałam. -Są tutaj wspaniali ludzie.

-Wszystko mi opowiesz w domu. -rzekła. -Gadałam z panią Kaszubą i powiedziała, że Bartek jedzie pociągiem. -powiedziała. -Jedziesz z nim, czy zostajesz do końca obozu?

-Chyba... -rzekłam cicho się zastanawiając. -Pojadę z Bartkiem. -powiedziałam. Patrząc na cały obóz, to właśnie on dopełniał te dni. Bez niego, ten obóz nie miałby sensu.

-To słuchaj. -powiedziała. -Jutro rano przyjedzie jego ciotka i wywiezie was na pociąg. Pojedziecie prostą drogą do Gliwic.

-Brzmi rozsądnie.

-Bądź rozsądna. Pilnuj się i nie siedź nosem w książkach, bo widziałam, że je zabrałaś. -trochę się zrobiłam zła.

-Przecież nie siedzę w książkach! -oburzyłam się.

-To dobrze. -powiedziała. -Muszę kończyć, pa. Kocham cię.

-Pa. Ja ciebie też.

Jeszcze trochę siedziałam wpatrzona w pokój, ale natychmiast się obudziłam

Śniadanie było tuż tuż, dlatego pomału wyszłam z pokoju udając się na stołówkę. Jeszcze nikogo tam nie było. Usiadłam na swoim już stałym siedzeniu i zaczęłam czytać książkę.

Nic dookoła mnie nie obchodziło. Nawet przychodzący już ludzie, a nawet ci z mojego stolika.

-Laura? -zapytała ta blondynka prowadząca wizaż.

-Tak? -odpowiedziałam podnosząc głowę. Moje imię to dla mnie jedyny czujnik ruchu.

-Co czytasz, że tak cię wciągnęło? -zapytała z uśmiechem, ale potem ziewnęła.

Tak jak zawsze pokazałam okładkę mojej lektury, żeby mogła sobie sama przeczytać. Dziewczyna pokiwała głową na znak, że przeczytała.
Nagle za nią znalazł się Jasiek.

-Cześć Aniele. -przywitał się z nią. -Uciekłaś ode mnie jak poparzona. - dziewczyna jedynie poczerwieniała na policzkach i strzeliła mu małego plaskacza w ramię.

Popatrzyłam w tym momencie na wszystkich dookoła. Wszyscy już siedzieli i jedli w najlepsze. Nawet Bartek był mocno zaangażowany w zjadanie swojej kanapki.
Ja, nie chcąc być gorsza, również coś przekąsiłam. Dzisiaj po śniadaniu będą zdjęcia z artystami, później obiad, a po nim jakaś niespodzianka.

~*~

Uszykowana poszłam z powrotem do namiotu, gdzie odbywały się zdjęcia. Zobaczyłam mega długą kolejkę, a na samym końcu zauważyłam tę dziewczynę z wizażu i jeszcze jakąś do niej podobną. Stały na tle białej papierowej ściany. Jak się przyjrzało bliżej, to widać na niej była nazwa obozu. Obok zauważyłam liczne grupy siedzące w małych kółkach.