Αν ειστε fan των horror ταινιων ή απλά cinefil όπως εγώ (και τα δύο) εδώ θα σας σωσω από μεγάλα bombs ταινιών (τρόμου) και θα σας συστήσω classics που υπάρχουν καιρό ή μόλις γεννήθηκαν!
Το τελευταίο project του κυρίου Flanagan που έχω σχολιάσει ήταν η πια αγαπημένη μου σειρα: "The Haunting Of Hill House". Φτιάχνει τόσο καλές ταινίες όμως, όσο και σειρές;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το Gerald's Game είναι ταινία παραγωγής 2017 του Mike Flanagan και καλύτερα να μην ξέρετε τίποτα για αυτή τη ταινία. Να την δείτε τυφλά. Εκανα το λάθος και παρακολούθησα trailer και πράγματα. Μην το κάνετε. Είδα την ταινία χθες (έψαχνα μέρα να την δω γιατί όλο έλεγα πως θα την δω και τελικά το ξέχασα).
9/10
Ο κανονικός μου βαθμός είναι 8,5 στα 10 μα για χάρη στρογγυλοποίησης...
Τώρα, ας ξεκινήσω από τα θετικά. Αυτή η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημενη, με τον Flanagan να έχει ξεκάθαρα τον έλεγχο στα χέρια του με αυτό το δύσκολο σε adapt έργο του Stephen King. Του δίνει τόσο όσο από κάθε genre βιβλίων του Stephen King, σαν να κάνει κάτι σαν fan service σε όλους τους Stephen King fans. Στη ταινια υπάρχει και μια αναφορά σε ένα άλλο του βιβλίο που με έκανε να ξεσπάσω σε γέλια. Φαίνεται πως το αγάπησε το έργο ο Flanagan.
Αλλά δεν ήταν ο μόνος που το αγάπησε. Οι ηθοποιοί σε αυτή την ταινία δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό ώστε να αποδώσουν το κλειστοφοβικο συναίσθημα που, για κάποιους χάρισμα και για άλλους κατάρα, έχει αυτό το εργο. Και αποδίδει, πρέπει να παραδεχτώ. Η Carla Gugino είναι μαγευτική και δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της σε ταινία (άραγε γιατί την κάσταρε ο Flanagan και στο "Haunting of Hill House").
Το σετ και το cinematography ήταν επίσης πανέμορφα. Λειτούργησαν γάντι με τόσο λίγο budget της παραγωγής ώστε να δημιουργήσουν αυτό το "τι είναι πίσω από τις σκιές" συναίσθημα στο θεατή και το ομολογώ, με έπιασε.
Αυτή η ταινια, όπως κάθε του Flanagan, με εξέπληξε αυχαριστα, διότι εκτός του ότι με ανατρίχιασε, με σόκαρε και με πάγωσε, μου έδωσε και μια αίσθηση κατάθλιψης, με έκανε να νοιώσω σαν την πρώταγωνιστρια, δεμένος, με λίγες αντοχές, ανυπερασπιστος, κάτι που δεν το καταφερνουν όλες οι ταινίες.
Μα καμία ταινία δεν είναι τέλεια, οπότε πάμε στα αρνητικά (που ευτυχώς είναι πολύ λίγα). Ένα αρνητικό είναι οι διάλογοι (όχι όλοι) που έχει η ταινία. Ο Stephen King δεν είναι και ο σπουδαιότερος στο να γράφει διαλόγους. Στενοχωρηθηκα λοιπόν που ο Flanagan τους πήρε και τους έβαλε στο σενάριο του copy paste. Σε μια σκηνή, δεν πίστευα τι έλεγε κανένας χαρακτήρας, διότι ο διάλογος ήταν τόσο μη ρεαλιστικός και ρομποτικος.
Το δεύτερο και ευτυχώς τελευταίο μου προβλημα ήταν το τέλος της ταινίας. Πράγματα υπερφυσικά θα έλεγα συμβαίνουν στη ταινια χωρίς να εξηγούνται και στο τέλος σε κάποια φάση όλα εξηγούνται. Το τι τελικα ευθυνόταν για τα παραφυσικα πράγματα που είδαμε μου άρεσε, μα υπερεξηγηθηκε, σε σημείο να μην είναι πια κάτι σαν αφήγηση να expotition προτάσεις ή μια μετά την άλλη. Θα μπορούσε να είχε χειριστεί καλύτερα, μα δυστηχως το άφησαν έτσι. Επίσης το τέλος ήταν πιο πολύ συμβολικό από ότι περίμενα να είναι, όχι πρόβλημα της ταινίας, απλά όχι του γούστου μου.
Υ.Γ.:Η ταινία ειλικρινά αξίζει, δείτε την άμα είστε Stephen King fans, ή ακόμα καλύτερα, διαβάστε το βιβλιο Είναι σίγουρα στα top 10 καλύτερα adaptations βιβλίου Stephen King η ταινία.
