Suzan jest typową 15-letnią dziewczyną.Jest to miła, ładna i wesoła brunetka. Wiedzie przyjemne i poukładane życie. Wszystko się zmienia , gdy idzie do liceum ,a tam poznaje pewnego bezczelnego bruneta...
Następnego dnia po imprezie, Nate ku mojemu zaskoczeniu, napisał do mnie wiadomość. -Hejka, tu Nate -hej, skąd masz mój numer? - zdobyłem z narażeniem życia;) - oh. Okej em miło mi...chyba -Dasz się zaprosić na małego drinka dziś wieczorem? O kurde. -Jasne -19? -okej to do zobaczenia Aaaa mam randkę! -papa
Jejuu nie wiedziałam, że on to traktuje poważnie. "To" w sensie wczorajsze pocałunki. W sumie on jest naprawdę dobrym materiałem na chłopaka. Inteligentny , przystojny (bardzo nawet) ,miły. Tylko w co się ubrać? Od razu zadzwoniłam do Megan po radę. W końcu wspólnie wybrałyśmy białą, koronkową bluzkę i czarną miniówkę oraz czerwone szpilki ( no co, Nathaniel jest bardzo wysoki). Włosy ułożyłam w miękkie fale okalające delikatnie twarz. Pomalowałam rzęsy i brwi, a usta przeciągnęłam czerwoną szminką. Idealnie pasowały do butów.
O 19 .10 weszłam do baru. Wypada się spóźnić na pierwszą randkę(chyba).Tak słyszałam przynajmniej. Nathaniel stał już przy barze i czekał na mnie. - Woah...- - Co? - zapytałam z uśmiechem - Nic,po prostu... Wyglądasz niesamowicie...- powiedział nieśmiało chłopak - Dziękuję- spojrzałam na niego zalotnie. Słodki jest ,taki nieśmiały. Rozmawialiśmy cały wieczór. Okazał się bardzo inteligentny. Po alkoholu jest zdecydowanie pewniejszy siebie , ale lubię jego nieśmiałą wersję.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Chłopak spojrzał się na mnie z natężeniem swoimi bystrymi błękitnymi oczami , a ja nie wytrzymałam i pocałowałam go. Popatrzył na mnie z mieszanką zaskoczenia i radości. - Słuchaj,bo... Mam pytanie. Tak dobrze nam się rozmawia i ... Chciałabyś zostać moją dziewczyną? Spojrzałam na niego zaskoczona. To pytanie padło znacznie szybciej niż myślałam, że padnie. - Tak Chłopak słysząc to pocałował mnie nieśmiało. Wtedy matka zaczęła dobijać mi się do telefonu i wiedziałam ,że muszę już wracać. Nathaniel zaproponował ,że mnie odwiezie, ale odmówiłam, bo przyjechałam swoim samochodem. -No to do zobaczenia-Pocałował mnie na pożegnanie i odszedł. Ahh.. to był interesujący dzień.
