Tacenda
-(n.) things better left unsaid; matter to be passed over in silence.
Bumawi si Denden sa next game namin. maaga palang ay nasa condo unit ko na siya. siya yung gumising sakin, at pinagluto pa ako ng breakfast. We spent the rest of our morning cuddling. Nagkwentuhan din kami at nakwento niya sakin na naweweirdohan na siya sa kaibigan niyang si Chelsea kasi mukhang interesadong interado daw yun sa relationshop namin ni Den. sinabi kong wag na lang niyang pansinin.
Napagpasyahan namin ni Den na maglunch na lang sa labas at after nun ay dederecho na kami ng arena.
So kumain na muna kami sa Vikings Moa. Lahat ata ng nasa buffet ay tinikman namin ni Denden. Hahaha. ni hindi na namin nakaya mag dessert sa sobrang kabusugan.
Nagtext na si Ate Charo kaya naman pumunta ng kami ng Moa Arena. Hawak kamay kami ni Denden hanggang makapasok ng dugout. Medyo madami na din kasing tao baka mamaya, mawalay sakin ang pinakamamahal ko. okay. corny. Haha. Pero I couldn’t care less. Im inlove. So inlove actually with Dennise Lazaro. My one and only.
Sabi nga nila “There are all types of love in this world but NEVER the SAME love twice”. My love for Denden is eternal. Undying. Hindi ko alam kung may mamahalin pa ako gaya ng pagmamahal ko kay Denden. I doubt kung meron mang makakapantay pa sa pagmamahal ko sakanya.
Sinamahan kami ng bouncers sa pagpasok ng dugout kasi dudumugin nanaman kami. Hindi naman maitatanggi na kahit hindi na naglalaro tong si Denden ng volleyball ay madami pa din siyang fans. And freaking admirers. She was our Princess Libero noong college days, and was named iron eagle when we defied the odds, imagine, nag champion kami, and siya lang ang libero ng team noon. hindi lang yun, injured pa siya. she was on painkillers the whole time. she gained sooo much respect for what she did. Yung tibay ng loob niya, yung pagmamahal niya sa game and sa team. And I couldn’t be more proud.
Pinisil ko ang kamay ni Denden habang papasok kami ng dugout. At tumingin siya sakin.
“what’s wrong? Nervous?” tanong ni Denden
Ngumiti ako sakanya. “a bit. Pero I have you. I’ll play my best today. This game is for you. I love you”
Nakita kong ngumiti si Denden at medyo namula. Hahaha. kahit matagal na kami, andyan pa din ang kilig at sparks.
“hindi na nga tayo kumain ng dessert kanina, pero bakit ata nag uumapaw ang ka sweet’an mo sa katawan, huh?” nakangiting sabi niya habang naglalakad kami.
“aish. Bawal na ba? eh sa mahal kita eh!” kunwaring nagtatampo daw ako. hahaha.
“hahahaha! Alam ko yun. and I love you too! Im proud of you!” sabi niya at yumakap siya sa bewang ko. hahaha.
Inakbayan ko naman siya. at saktong nasa may pinto ng dugout na kami. Nagtinginan kami at yumuko ako para bigyan siya ng mabilis na halik sa labi.
Binuksan ko ang pinto at tumambad sakin ang magugulo kong teammates. Hahaha. ngayon ay relax na relax pa sila. Wala pa sila coach. Siguro nasa labas.
Pumasok na kami ni Denden at hinila siya sakin ni Ate Charo, magkwekwentuhan nanaman tong mga to. Pumunta ako sa may openlocker ko at binaba ang gym bag ko. nilabas ko na din ang sapatos at jersey ko.
Nakipagkwentuhan na din ako sa ibang teammates ko pero patingin tingin pa din ako kay Denden, at minsan nagtatama ang mga mata namin tapos ngingiti sa isa’t-isa.
