Yıl 1999 eylül 2. Muhteşem bir ailenin tek nazlı kızlarıyım. 7 yaşındayim, daha hayatın başında bile sayılmam. Acıyla, ölümle karşılaştığım yaştayım.
"Anne ne zaman alıcak babam bizi?
"Önemli gün tatlım. Özel gün olması için biraz zaman tanımalısın babana."
"Babam geldi anne!"
" Hey! nazlı kızım nice yaşlara"
"Hediyem nerede baba?"
"Arabaya binmelisin. Hayatım kemerini takmalısın!"
* Kim bilirdi ki doğum günüm ailemi kaybettiğim gün olacagini?"
Anne!
Hakan dikkat et!
Baba!
Nazlım korkma.
Anne? Baba?
Sizi seviyorum ~
" 11 yıl oldu. Zamanla acım dindi. Boşluktayim ama. Beni görüyorsunuz ve gurur duyorsunuz. Yarın okulun ilk günü babam. Bilirsin nazlı kızın utangactir. Mutlu olmaya çalışıyorum annem senin gibi adaletli babam gibi savcı olacağım."
"Nazlım artık gidelim mi?"
"Peki. Sizi seviyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüyam
RomantizmHiçbir şey için "Benimdir" deme. Yanlızca "Yanımdadır" de. Çünkü ne altın, ne toprak, ne sevgili, ne yaşam, ne ölüm, ne huzur, ne keder de her zaman seninle kalmaz.
