The Last Adam And Eve (El último Adán y Eva)

Chapter 6: I See The Light

❛❛We have forgotten how to be good guests, how to walk lightly on the earth as its other creatures do. ❜❜
-Barbara Ward

It's already 7:00 PM, Adella and Maximus enjoyed being together around, alone like owning everything. They are the king and the queen, the remaining humans.

Kasalukuyang nagmamaneho si Max papunta sa susunod na lugar kung saan niya dadalhin ang tanging babaeng alam niyang natitira sa mundo.

Tapos na silang kumain, mabuti nalang at ni isa sa mga bahay dito ay walang may-ari. Pwede nilang gawin ang kahit anong gawin nila, wag lang masama dahil ginagalang parin naman nila ang mga taong nakatira roon kahit nawala nalang silang lahat na parang bula.

They're both in a good condition now, both full.

"Bat kumuha ka ng maraming ganito?" tanong ni Adella habang tinitignan ang isang basket na nasa kaniyang kandungan.

Laman nito ang maliliit na transparent glass jars na dati ay nilalagyan ng jams, mayonnaise o di kaya ay nata o kaong.

"Para masaya," sagot naman ni Max na masusing tinitignan ang daan. Wala kasing night light na nakabukas. Wala naman kasing taong magbubukas nito at halos dalawang oras mula noong nawala ang mga tao ay nawala na rin ang kuryente at ang signal.

No one will operate for it.

"Saan ba tayo pupunta?"

"I told you. Patience is a virtue, lady."

Muling napatahimik si Adella. Okay, total si Max naman ang may alam ng lahat dito. Malamang dahil nabuhay si Max sa labas hindi gaya ni Adella na nakulong lang sa isang silid.

"So how does it feel?" simula ni Max.

"Feel what?" tanong naman ni Adella na nakatingin lang din sa daan.

"To be sick."

She shrugged. So how does it really feels to be alone and sick?

"T'was so terrible. I know nothing, living inside a room, no sunlight, no moonlight, no fresh air, nothing. Just one friend, a nurse cousin."malungkot na sagot ng dalaga.

"How about your family?"

"Nakita ko lang ang parents ko... mga limang beses lang ata sa ano---"

"Kada buwan?"

Umiling si Adella, "Sa buong buhay ko."

"What?!" di makapaniwalang tanong ni Max.

Ang alam niya ay walang sinumang magulang ang kayang iwan ang anak nilang may sakit. Ang sakit ng anak ay doble ang dama sa magulang. Paanong natiis ng magulang ng babaeng ito ang hindi siya masilayan? She's sick! All her life! She seriously needs her pare!

"My doctor visits me often, once a week?"

"But parents were different Adella," sagot naman ni Max.

Well no, Blanco's just care about money and wealth.

"I think I'm no longer sick ever since I was ten," napatingin naman si Max kay Adella.

Well, she looks not so sick. The thing is, she just looks so fragile.

"What makes you stay in that room?"

Paanong hindi lumabas si Adella kung alam niya naman nang wala na siyang sakit? Bakit niya pa ikinulong ang kaniyang sarili sa silid na iyon?