"Hindi mo ba talaga ako naaalala? My. Twin. Sister." Sabay marahang inalis ang mask sa bibig niya. Bahagya akong napaatras. What the.. Naestatwa ako at hindi nagawang makapagsalita.
"You still remember me, right? I know it's you, Andrea. Even if you disfigure your appearance and change the color of your eyes. You're still Andrea Jice Vañien."
"You're making up a story, woman."
They have the same eye color but they look different. Andra and I have been together for a long time kaya kahit daan ng paghinga niya kilala ko.
"Aw! It hurts." Then she wiped her cheek even though there were no tears. "Don't you really remember me?" She blew air. "Or are you really just pretending. Osige! if that's what you want. I'll introduce myself." Pinakatitigan niya ako, humigpit lalo ang pagkakahawak ko sa baril.
"I'm Andra Jezia Vañien." Bahagya akong natigilan. "Oh! Relax! Huminga ka naman." Mahina siyang tumawa at hinawi ang buhok niyang golden brown. Then I remembered someone.
"Andrea hindi ka pa rin ba naniniwala? I'm your sister. Aren't you happy that I 'm alive?" Umiling ako.
"You're not my sister. I know it's you, Zeaya." Nakita ko ang pagkagulat niya ngunit na napataas ang kilay ko nang bigla siyang ngumisi."You can't fool me. My sister has been dead for a long time. My own eyes saw his grave. Kaya tigilan muna ang kalokohang ito!"
"No.. I'm alive, Drey." Umatras ako dahil sa marahang paglapit niya. "Pinalabas lang ni Mommy na patay ako." Nahigit ko ang hininga nang bigla niya akong yakapin. Hindi ko magawang igalaw ang buong katawan dahil sa sobrang pagkamangha.
"Ako ang kapatid mo, Drey." Hinaplos niya ang likuran ko. "At nandito na ako.. Para maningil at kunin kung ano ang dapat sa'kin." Kumunot ang noo ko nang makarinig ng malakas na putok. She slowly let go of the hug and faced me with a wide smile. Hindi ko maitago ang pagtataka.
Sinulyapan ko si Clint nang mahina niyang tawagin ang pangalan ko. Mabilis ang kanyang paghinga habang patungo sa'kin. Nakikita ko ang paghihirap niya kaya patakbo sana akong lalapit sa kanya ngunit napangiwi ako at nasapo ang tiyan.
Maingat kong inangat ang aking kamay nang maramdaman mabasa iyon. Ganon nalang ang pagkakatigil ko nang makakita ng dugo sa palad ko. Hinanap ko ang hawak kong baril, natagpuan ko iyon sa kamay ng taong nasa harapan ko.
"Goodness! Andrea! Nakadidismaya. I thought it would be hard for me to kill you. But look at you now. Just one shot you'll gonna die. I'm not even sweating." She raised the gun and aimed it at my head. "I wish I could just let you be like that. Weakening, hurting and slowly dying but you are a weed. Kaya para sigurado, tutuluyan na kita." Kinalabit niya ang baril kaya mabilis akong umiwas ngunit ang sundo na putok ay ang naging dahilan ng paghinto ko.
Nakaramdam ako ng pamamanhid ng aking dibdib. Ngumiwi ako nang hawakan ko iyon. Tumingin ako sa babaeng bumaril sa'king dibdib. Walang pagsisi ang kanyang mga mata niya, nakangiti pa itong ng malapad. May pumatong na kamay sa'king magkabilang balikat. Wala sa sariling tiningnan ko siya. Clint Ravier..
Tuloy-tuloy ang patak ng kanyang luha. Sinapo ko ang kanyang pisngi at marahang pinahiran ang kanyang luha.
"Please.. D-Don't leave me." He sobbed. Hinaplos ko ang kanyang pisngi at tipid na ngumiti.
