Καταστροφή

κεφαλαιο 14

Την επόμενη μέρα ξύπνησε πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι της για την δουλειά.
Σηκώθηκε και μπήκε γρήγορα για μπάνιο. Αφού πλέον είχε στεγνώσει τα μαλλιά της και είχε πιεί τον καφέ της ήταν ώρα να φύγει.
Οταν έφτασε στην καφετέρια δεν βρήκε πουθενά τον Εντουαρντ. Πήγε να ρωτήσει την Έλενα που βρισκόταν στο πόστο του και της είπε πως την είχε πάρει το προηγούμενο βράδυ για να αναλάβει την βάρδια, η μόνη εξήγηση που έδωσε ηταν πως είχε κάποιες δουλειές.
Αφού το σκέφτηκε για λίγο χωρίς να ξέρει τι συμπεράσματα να βγάλει έσπρωξε την σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού της και ξεκίνησε την δουλειά της.
Είχαν πολύ κόσμο εκείνη την ημέρα που δεν κατάλαβε πως πέρασε η ωρα μέχρι που της είπε η Ελένα πως ειχε τελειώσει η βάρδια της και έπρεπε να φύγει.
Πήρε τα πράγματα της απο το δωμάτιο του προσωπικού και αφου χαιρέτησε την Έλενα βγήκε απο την καφετέρια. Ενα ρίγος διαπέρασε την ραχοκοκαλιά της.
Ενιωθε πως την παρακολουθούσαν, όμως δεν έβλεπε κανέναν γύρω της, ούτε καν στο χώρο στάθμευσης δίπλα.
Ξεκίνησε να περπατάει γρήγορα ώστε να φτάσει σπίτι της το συντομότερο δυνατόν.
Οταν έφτασε κοντά στην πόρτα του σπιτιού άκουσε μια γνώριμη φωνή να την φωνάζει.
Γύρισε και είδε τον Τζέρεμι να πλησιάζει με μεγάλες δρασκελιες κοντά της.
"Πως είσαι; " ειπε και την αγκάλιασε.
"Καλά, μόλις γύρισα απο την δουλειά.
Θα έρθεις μέσα για έναν καφέ;" ειπε και άνοιξε την πόρτα.
"Θα το ήθελα πολυ αλλα δεν προλαβαίνω."
"Εχω κάτι δουλειές στην πόλη που δεν μπορούν να περιμένουν. "
Τον κοίταξε καλά καλά και κατάλαβε πόσο ανυπόμονος ήταν.
Αφού τον χαιρέτησε μπήκε γρήγορα στο σπίτι.
Αυτό το αίσθημα οτι κάποιος την παρακολουθούσε δεν έλεγε να φύγει.
Αφου έβγαλε τα παπούτσια της και κρέμασε το παλτό της σταμάτησε στην μέση του χολ.
Ακουγε τον αέρα που φυσούσε,  το σπίτι όμως ειχε πολύ καλη ηχομόνωση και ηταν η πρώτη φορά που συνέβει με κλειστά παράθυρα.
Οταν έφτασε στο σαλόνι είδε πως το παράθυρο ήταν ορθάνοιχτο.
Κάποιος ειχε μπει στο σπίτι.
Εκανε μια απότομη στροφή για να πάει να πάρει το κινητό της και να βγεί έξω όμως δεν πρόλαβε να κάνει ούτε βήμα.
Ενας ξανθός άντρας στεκόταν πίσω της κοιτάζοντας την.
Το βλέμμα του δεν φανέρωνε κανένα συναίσθημα.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να μιλήσει κάποιος απο τους δυο.
"Αν φύγεις τώρα υπόσχομαι οτι δεν θα πω τίποτα στην αστυνομία. " του είπε μς ήρεμη φωνή.
"Νομίζεις πως με νοιάζει η ανόητη αστυνομία σου; "
Ανοιξε έκπληκτη τα μάτια της χωρίς να ξέρει τι άλλο να πει.
Ξαφνικά έκανε ένα μικρό βήμα κοντά της. Χωρίς να το καταλάβει εκείνη έκανε ενα βήμα πίσω.
Ο άντρας το είδε χωρίς να κάνει κάποιο σχόλιο.
Φαινόταν κοντά στα 30 μα οι ρυτίδες γύρω απο τα μάτια του έδειχναν έναν άντρα πολύ μεγαλύτερο.
"Δεν ξέρεις ποιός είμαι έτσι; " ρώτησε χωρίς να αλλάξει η έκφραση του.
"Οχι" απάντησε εκείνη ειλικρινά.
"Θα μάθεις σύντομα. " είπε και έφυγε απο το παράθυρο.