She's the One

Kabanata 25- Magtutuos

I was here..looking at her..she's so miserable dahil ang daming nakakabit sa katawan niya. Ginagap ko ang kamay niya. Para lang siyang natutulog. She looked so peaceful..nakakatawa dahil alam ko naman na handa na siyang mamatay. I'm afraid...yes, I'm afraid..afraid that she'll not awake anymore. Hindi pa ako nakapag-sorry sa kanya..at hindi pa kami nagkausap ng matino. Dumiritso kaagad ako rito sa hospital para makita siya pagkatapos naming magsuntukan ni Kuya Lorenzo. Gusto ko siyang makita at heto ako ngayon, parang pinipiga ang puso ko sa nakita. Ni hindi ko man lang siya nasamahan at naalagaan gaya ng pinangako ko sa kanya at sa kanyang ina.

"I'm sorry...I'm sorry dahil hindi ko natupad ang ipinangako ko sayo..hindi kita naalagaan..I'm sorry Aira..please, magpagaling ka..wag kang susuko.." malungkot na wika ko at saka tinitigan ang mukha niya. Gumalaw ang kamay niya at saka dahan-dahan siyang nagmulat ng mga mata. Agad na lumipad ang tingin nito sa akin. She smiled kahit na nahihirapan siya. Hinaplos niya ang mukha ko. Nanginginig ang mga kamay niya and it's killing me seeing her like this.

"A-am..I..dreaming?.w-what happened to your lips?.." halos bulong iyon na lumabas sa bibig niyang may nakakabit na oxygen na para bang doon nakadepende ang paghinga niya. Umiling ako at saka nanginginig ang kamay na inipit sa tainga nito ang takas ng kanyang buhok. I am afraid to touch her dahil baka mapano pa siya. She's like a delicate things na kahit konting galaw lang ay baka mabasag agad.

"No you're not..w-wala to..may nakasuntukan lang pero okay na kami..how's your feeling?" mahinang wika ko. I saw tear escaped from her eyes. Gusto ko tuloy na maiyak.

"I-I'm..s-sorry.." wika nito. Parang unti-unting hinihiwa ang puso ko sa narinig. Siya pa ang nag-sorry samantalang ako naman ang may malaking atraso sa kanya.

"Psssshhhh..ako ang dapat na mag-sorry..I'm sorry because I didn't know that you're sick..Aira, bakit hindi mo sinabi sa akin?..I can help you..hindi pa naman huli ang lahat diba?..ipapagamot kita.." wika ko. Umiling ito. Oh God! she's so miserable at nadudurog ang damdamin ko habang nakikita ko siyang ganito.

"No..t-tanggap ko na Miguel..at hindi ko matatanggap ang tulong mo..ayoko ng gulo..wag ka ng pumunta rito. I'm dying Miguel at sana matanggap mo iyon. Ito ang buhay ko..it's not my destiny to be happy." Wika nito at saka pilit na ngumiti. Umiling ako at saka napakuyom ang isa kong kamay.

"Please..makinig ka kahit ngayon lang..kahit ngayon lang Aira at kahit pagkatapos nito ay pwede mo na akong itaboy..please ngayon lang.." wika ko. Tumulo lang ang mga luha nito. Mabibigat ang naging paghinga nito.

"I..I don't..need you..Go on with your life Miguel..I'm happy for you and..and I want to greet you for your wedding next week..best wishes for you and your wife to be dahil baka hindi ko na masabi sayo na..masaya ako para sayo..I'm thankful because I met you..you taught me how to be happy inspite of the sadness I felt inside..you show me what's the real meaning of happiness..you make me feel the things that I never felt before..Thank you.." wika nito at parang nadurog ang puso ko sa narinig. Napanganga ako at saka muntik na akong mapaluha. Dahan-dahan niyang binawi ang kanyang kamay na hawak ko.

"Oh Aira please..ano bang gusto mong gawin ko para pumayag kang magpagamot?" mariing wika ko. Nakita ko ang paghinga nito ng malalim.

"W-wala..i-iwanan mo na ako..gusto kong magpahinga dahil nanghihina ako." bulong nito at saka hinawakan ang kanyang dibdib.

"Bakit ba ang tigas ng ulo mo Aira!" inis na wika ko nang bigla itong kinakapos sa paghinga at nakahawak sa dibdib niya. Nanlaki ang mga mata.

"Aira?..Aira?!..o-okay ka lang?..Aira?" natatarantang wika ko pero hindi ito umimik bagkus ay parang nawawalan na ito ng oxygen para huminga. Nagmamadaling pinindot ko ang buzzer para lumapit ang mga doctors.