Remember Me

Hoofdstuk 4

*pov Aiden*

Ze leunt naar me toe, wacht wat? Gaat ze me kussen?

Ik leun ook naar haar toe maar ze gaat naar mijn oor "dacht het niet" en ze rent weg.

Wacht? Dacht ik echt dat ze me wou zoenen? Ik bedoel, de meeste meiden zouden de dat wel doen maar Olivia. Zij is anders.

Ik loop de aula weer in en knipoog nog even snel naar Olivia. En ze lacht. Haar lach, haar lach is zo mooi. Huh? Nee, dat dacht ik zojuist niet. Toch?

"Aarde aan Aiden" en Daniël zwaait vol met zijn handen in mijn gezicht.

Ik word wakker uit mijn gedachtes en merk nu pas dat ik aan het staren was, wat is er toch mis met me vandaag?

"Wat bro?" Zeg ik snel.

"Je was weer aan het staren, heb je soms een oogje op haar of zo?" vraagt Daniël.

"Wat? Nooit, ik word niet verliefd"

"Fijn, want ik denk dat ik haar leuk vind" zegt hij met een schuine lach.

Een steek van jaloezie gaat door mij heen. Ben ik nu echt jaloers? Ik zal wel heel moe zijn of zo...

*pov Olivia*

Het is 15.45 ik moet gaan, naar Aiden. Waar woont hij eigenlijk? Ik app hem wel even:

Olivia: heyy! Waar woon je eigenlijk?

Aiden: ik kom je wel ophalen

Olivia: huh? Maar je weet niet waar ik woon?

Aiden is offline gegaan.

Het zal wel.
*toet toet* buiten staat er een Lamborghini te wachten, zit Aiden daar in? Hij toetert nog een keer. Ik denk het wel dan.

Ik doe mijn jas aan en pak mijn tas. "Doeg mam!"

"Doei schat, bij etenstijd thuis zijn!"

"Jaa!" En ik loop de deur uit.

"Hoi!"

"Hallo daar"

ik grinnik en stap in. "Hoe weet je eigenlijk waar ik woon?"

"Ik heb zo mijn con-"

"Contacten, ja ja"

We rijden nu 5 minuutjes en gaan een rijke buurt binnen. Er zijn allemaal Villa's en grote huizen, en we stoppen bij een grote villa.

"Woon jij hier?" "Yup" en we rijden een super grote garage in waar nog een paar auto's staan.

We gaan naar binnen. En het is net een paleis, zo mooi is het ingericht.

Ik volg Aiden en we staan in de hal, aan beide kanten staan trappen en er is een ingang daartussen.

We lopen daardoor en komen in een sjieke grote woonkamer, maar toch knus.

En op de bank zit een klein meisje, die blij opstaat en naar Aiden rent. Door haar kleine beentjes valt ze bijna maar kan Aiden haar net optijd vangen en tilt haar hoog in de lucht op. Ze lacht heel schattig en dan zet hij haar weer neer.