ဆိုဖာတက်တီတွင်ခြေချိတ်ထိုင်ရင်းစိတ်မပါလက်မပါနှင့်မဂ္ဂဇင်း တစ်အုပ်ကိုကောက်ကိုင်ပြီး ဟိုလှန်ဒီလှန်လုပ်နေမိသည်။
သတို့သားဝတ်စုံကထွေထွေထူးထူးရွေးနေစရာလဲမလိုအပ်ဘူးလေ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ အနက်ဖြစ်ဖြစ်အဖြူဖြစ်ဖြစ်၀တ်လိုက်ယုံနဲ့တင်ပြီးပြည့်စုံနေပြီးသားမို့လား ။
"ဟန်ဂန်မင်းရှိ့ အဆင်ပြေရဲ့လားဟာနာကတော့ဒါလေးကိုပိုသဘောကျတယ်"
"ပြေပါတယ်ဆောဟာနာနဲ့လိုက်တယ်"
ဒီလောက်တော့ပြောပေးသင့်တယ်ထင်လို့ဝတ်တရားရှိတဲ့အတိုင်းပြောပေးယုံပဲ သူမဘာပဲဝတ်၀တ်ဘယ်လိုပဲလှလှကျွန်တော်စိတ်၀င်စားမှု့က မြူမှုန်လေးလောက်တောင်သူမအပေါ်မှာရှိမနေ ။
ကျွန်တော့်အခုစိတ်ထဲတွင်ပူပန်မိနေသည်က ကျွန်တော့်ကလေးလေး ကျွန်တော့်အစွမ်းအစကြောင့်ဘယ်လောက်အထိလူးလှိမ့်ခံစားနေရမလဲဆိုတဲ့အတွေးနဲ့တင်ရူးလောက်သည့်ခံစာစချက်ကြီးက ရင်၀၌တစ်စို့နေပြီ ။
ကလေးလေးရေ ကိုယ်အမြန်ဆုံးကလေးအနားကိုပြန်လာခဲ့မယ်ကွာ ခဏလောက်သီးခံပြီးစောင့်နေပေးပါ ။
" ဟန်ဂန်မင်းရှိ့ တစ်ခုခုကိုစိတ်မဖြောင့်ဖြစ်နေတာလား ? အလုပ်ရှိသေးရင်ပြန်နှင့်လေ ဟာနာလဲစိတ်ကြိုက်တွေ့ပြီပဲ "
"ကျေးဇူးဗျာ ကျွန်တော်အလုပ်တွေလက်စမသက်ရသေးတော့စိတ်မဖြောင့်ဖြစ်နေတာဗျ အခုလိုနားလည်ပေးတာကျေးဇူးပါပဲ ဒါဆိုကျွန်တော်ပြန်နှင့်မယ်နော်"
"အာ ဟုတ်ကဲ့ ဂရုစိုက်ပြီးပြန်ပါရှင့်"
ဟာနာဆီမှ ပြန်ခွင့်ရသည်နှင့်မရွံမဆုပ်ထထွက်သွားသည့်သတို့သားလောင်းကိုကြည့်၍ဆောဟာနာရေရွတ်မိလိုက်သည်။
"ဆောဟာနာ သူ့အတွက်နင့်နှလုံးသားအလိုကိုမလိုက်မိပါစေနဲ့ဟာ .... သူဆိုတာအစထဲကနင့်အတွက်မဟုတ်ခဲ့ဘူး "
ESTÁS LEYENDO
သူထံပါး....သို့..... [Rate-M]🔞🔞🔞🔞
Fanficဟန်ဂန်မင်း နှင့်ဆောဂွမ်ယူ ချစ်ခြင်း၏အစ.....