Zawgyi
ေအာက္ပိုင္းရပ္ဝန္း နာက်င္မႈႏွင့္ အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္း ႏုိးထ လာခဲ့ရသည္။
ဘာေၾကာင့္ ေအးေနရလဲ အေျဖ႐ွာၾကည့္ေတာ့ မိမိကိုယ္မွာ အဝတ္အစားႏွင့္တူတာ တစ္ခုမွ႐ွိမေန။
မိမိေအာက္မွာလဲ ပတ္ခ်န္းေယာလ္က အိပ္ေနသည္။
အေနာက္ပိုင္းရပ္ဝန္းကို စူးစမ္းၾကည့္မိျပန္ေတာ့ မိမိ ႏွင့္ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ တုိ႔ ဆက္ႏြယ္မႈက မျဖတ္ရေသး။
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ထိုကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မိမိကိုယ္တုိင္ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ ကို အကူအညီေတာင္းခဲ့မွန္း သိရေတာ့ မ်က္နာေတြပူထူလာသည္။
ဆယ္ဟြန္းက ဒီလုိကိစၥႀကီးကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ပတ္ခ်န္းေယာလ္ ကိုသြားၿပီး အကူအညီေတာင္းခဲ့မိပါလိမ့္။
ဆယ္ဟြန္းအထဲမွာ ႐ွိေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ သူ႔အရာကို ထုတ္ပစ္ခ်င္ေပမဲ့ နာက်င္မႈေၾကာင့္ အဆင္မေျပ။
ဒီပံုစံအတုိင္းဆုိ ဆယ္ဟြန္း လမ္းေတာင္ ေလ်ွာက္ႏိုင္ပ့မလား..?။
"ထပ္အိပ္ပါဦးလားကြာ "
သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ လႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ တစ္ေယာက္ ႏိုးလာသည္ထင္။ မ်က္လံုးေတြကေတာ့ ပြင့္မလာေသး။
ဆယ္ဟြန္းကို သူ႔ရင္ဘက္ေပၚ ျပန္ဆြဲခ်ရင္ ထပ္အိပ္ခိုင္းေနျပန္သည္။
"ဟို...ပတ္ခ်န္းေယာလ္ အိပ္ခ်င္အိပ္ပါ....
ကြၽန္ေတာ္ထဲက....ဒါ...ဒါ ႀကီးပဲထုတ္ေပး"
ခုမွ သူလဲ သူ႔အရာ က ဆယ္ဟြန္းကိုယ္ထဲ ႐ွိေနဆဲ ျဖစ္တာကို သတိရသြားပံုေပါက္ကာ မ်က္လံုးေတြ ဖြင့္လာၿပီး...
"ငါခု ထုတ္လိုက္ရင္ မင္းအရမ္းနာမွာ"
"အဲ့..တာတုိ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
"ထပ္လုပ္ၾကမယ္ေလ"
ေျပာရင္ပင္ တစ္ခ်က္ ပင့္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့....
"အား...မရ..မရဘူး..အရမ္းနာတယ္ "
ထပ္ၿပီး စည္းကပ္ကပ္ ျဖစ္လာမုိ႔ သူ႔အေပါက္ေလးမွ ေသြး ထပ္ထြက္လာမွန္းသိလိုက္ရသည္။
သူ႔ကို ေပြ႔ခ်ီရက္သားႏွင့္ ထရပ္လိုက္ေတာ့...
"ဘာ...ဘာလုပ္မလို႔လဲ "
