"သူ တကယ် ပြန် သွားပြီ ထင်တယ် "
တစ်နေ့လုံး မျက်စိ ရှေ့မှာ လုံးလုံးပေါ်မလာတဲ့ ပတ်ချန်းယောလ်
မနေ့က ဆယ်ဟွန်းပြော လိုက် မိတဲ့ စကားတွေက လွန်များသွားသလား ?
သူ့အချစ်ကို မယုံ လို့ မယုံ ဘူးပြောတာလေ...
သူ့ကို မချစ်ဘူးလို့လဲ မပြောမိဘူးလေနော်...
အဲ့တာ လွန် သလား ?
သူ့မေမေ ကို ဆယ်ဟွန်း ကြောက်တာ လွန်လား ?
ယုံအောင် သူကြိုးစားရတာပဲကို ငတုံး ပတ်ချန်းယောလ် ....
ဘာမှတောင် မကြိုးစားပဲ လက်လျှော့တယ်
ဆယ်ဟွန်း အဲ့ ငတုံး ချန်ယောလ်ကို မချစ်တော့ ဘူး မုန်းတယ် ...ဟွန်း လုံးဝ လုံးဝ မချစ်ဘူး
ပြန်သွားတယ် မလား ပြန်ပေါ့...
ဆယ်ဟွန်း က အေးဆေးပါနော်
ပြန်လာရဲ ပြန်လာကြည့် အပေါက် ဝ ကနေ ကို ကန်ထုတ်ပြစ်မယ် ....
ဂေဟာ တံခါးနားမှာ တုတ် တစ်ချောင်းကိုင်လျှက် တစ်ယောက်ယောက်ကို စောင့် နေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် ရှိတယ်
အဲ့ကောင်လေး ပါးစပ်ကနေ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ဆဲဆိုနေပုံ ပေါ်ပေမဲ့ မျက်ဝန်းတွေက တော့ ပြန်မလာမှာကြောက်နေပုံပေါ်၏
အရည် ကြည်လေးတွေက ထိုကောင်လေး၏မျက်ဝန်း လှလှ လေး တွေနားမှာ ရန်ဖန် ရန်ခါ ခစားနေတတ်သည်
.......................
"သားလေး ဒီ ဆန်ပြုတ် လေး နည်းနည်း စားပါဦးလား ကွယ် "
"မစား ချင်ဘူး မာသာ သားတစ်ယောက် ထဲ နေချင်တယ် "
"သားဗိုက်ဆာ ရင် စားလိုက်နော် မာသာ သားရဲ့ စားပွဲ ပေါ် ထားခဲ့မယ် ပြီးရင် ဆေးလေးရော သောက်နော် "
ခေါင်းလေး ရမ်းခါ ရမ်းခါနဲ့ အခန်းထဲက ထွက် သွားတဲ့ မာသာ....
သူ မ မျက်နာ မှာ စိုးရိမ် ပူပန်မှု က အထင်းသား
တံခါး ပိတ် သံတွေ ကြားလိုက် ရ မှ ဆယ် ဟွန်း ငိုချလိုက်မိသည်
မနေ့က တစ်နေ့လုံး ဆယ်ဟွန်း တံခါး ဝမှာ ရပ်စောင့်နေခဲ့ပေမဲ့ ပတ်ချန်းယောလ်က ပြန်မလာခဲ့ ပါ
မျက်လုံးတွေ ပြာလာပြီး အသိစိတ် မပျောက်သွားခင် အထိ ဆယ်ဟွန်းရပ်စောင့်နေခဲ့ပေမဲ့ ...
