Zawgyi
ဆယ္ဟြန္း တစ္ေနလံုး နားခ်ိန္ မ႐ွိခဲ့ပါ။
က်န္ရက္မ်ားတြင္ ဆယ္ဟြန္းအခ်ိန္ေတြမွာ အေႏွာက္အယွက္ မ႐ွိခ်င္တာမုိ႔ ယြန္ဟီး ကို ဒီေန႔ပဲ မမွီတဲ့ စာ အကုန္ အတန္း မတတ္ပဲ ႐ွင္းျပခဲ့သည္။
ဆရာမ အတင္း အကူအညီေတာင္းခဲ့ ျခင္းမုိ႔လဲ ဆယ္ဟြန္း အခ်ိန္ေတြကို ဖဲ့ေပးျခင္းျဖစ္၏
ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ ဆယ္ဟြန္း လြပ္လြပ္လပ္လပ္ ေနႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။
ကုတင္ေပၚ လွဲ ခ်လိုက္ၿပီး Ph ကို ထုတ္ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ ဆီမွ ဒီည သူ႔အခန္းလာခဲ့ဖုိ႔ ေခၚထားျခင္းပင္။
ဆယ္ဟြန္း စိတ္႐ႈပ္စြာ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖႊာလိုက္မိ၏။ မိမိ phကို ထုတ္မၾကည့္ခဲ မိလ်ွင္ အေကာင္းသား..။
ဒီေန႔ တကယ္ ပင္ပန္းေနတာမုိ႔ သူ႔ဆီ မသြားခ်င္ပါ။
ပတ္ခ်န္းေယာလ္ ေခၚတာ ထိုအေၾကာင္းကလြဲ ၿပီး အျခားလဲ မျဖစ္ႏုိင္ၿပီ။
ပထမအႀကိမ္ႏွင့္ ဒုတိယ အႀကိမ္တုန္းက ရ႐ွိခဲ့တဲ့ နာက်င္မႈႏွင့္ တစ္ဆက္တည္း ပတ္ခ်န္းေယာလ္၏ ၾကမ္းရမ္းမႈကို ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ဆယ္ဟြန္း ဖင္ေလးကို က်ံဳလိုက္မိသည္။
အနည္းငယ္ ေၾကာက္လန္႔မိသည္ကိုေတာ့ မညာတမ္း ဝန္ခံရပါေပမည္။
သို႔ေပမဲ့ မိမိသည္ ကတိ တည္သည့္ ေယာက်္ား ေကာင္းေပမဲ့ ေျခလွမ္းတုန္တုန္ႏွင့္ပဲ အေပၚထပ္ႏွင့္ ဆက္ေပးထားသည့္ ေလွကားေတြကို နင္းတတ္ခဲ့သည္။
ပတ္ခ်န္းေယာလ္ အခန္းေ႐ွ႕တြင္ အနည္းငယ္ တည္ၿငိမ္မႈ ရ႐ွိရန္ ခဏ မ်ွ ရပ္ၿပီးမွ တံခါးကို ေခါက္လိုက္သည္။
"ေဒါက္...ေဒါက္.."
"ဝင္ခဲ့... "
အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္ လာသည့္ အိုဆယ္ဟြန္း မ်က္နာဟာ တစ္ေလာကလံုး သူ႔ လုပ္စာ ထိုင္စားေနရသည့္ မ်က္နာေပးႏွင့္ ။
အိပ္ခန္း အတြင္႐ွိ ဆုိဖာေပၚမွာ ထိုင္ေစရန္ ၫႊန္ျပ ၿပီးေနာက္ ခ်န္းေယာလ္ လဲ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ဝင္ထုိင္လိုက္သည္။
