နံရံမှာ အစီအရီ ကပ်ထားတဲ့ ဓာတ်ပုံလေးတွေကို ချန်းယောလ် လိုက်ငေးနေမိသည်
ဒီနေရာကို လိုက်လာမိတာ အနည်းငယ်တော့ မှန်တယ် ဆိုရမည်
မြို့ ပြနဲ့ ဝေးပြီး ဆူငြံ သံတွေ ကင်းဝေး လှတဲ့ နေရာလေးမို့ စိတ်အပန်းဖြေဖို့ အတော်ကောင်းသည်
ဘယ်နေရာကို ကြည့်ကြည့် စိမ်းစိုနေတာက လဲ မျက်စိ ပဒေသာ ဖြစ်လှ၏
သစ်ပင်တွေ က အုံစိုင်းနေပြီး ရာသီဥတု ကလဲ အသင့်အတင့်
ကျေးငှက် သံတွေကလဲ သာသာယာယာ
သဲငယ်လေးသာဆို ဒီနေရာ ကို အရမ်းကြိုက်မှာပဲ....
သဲငယ်လေးနဲ့ သာ ပြန်စုံနိုင်ခဲ့ရင် ဒီနေရာမှာ ခြံ တစ်လုံးဝယ်ပြီး အိမ်စောက်နေပြစ်မှာ
နှစ်ယောက် တစ် ကမ္ဘာ တည်ဆောက် ပြစ်မိမှာ...
အတွေးများနှင့် နံရံ ထက်မှ ဓာတ်ပုံတွေကို တစ်ပုံချင်း လိုက်ကြည့်မိရင်း ....
"ကိုကိုရေ သားသား ကို လာထိန်း ကူ ပါဦး
သူ့daddyလက်ပေါ်မှာလဲ အငြိမ်မနေလို့ "
"လာပြီ လာပြီ "
အလောတစ်ကြီး ထွက်သွားခဲ့တာကြောင့် ဓာတ်ပုံတစ်ခုမှ ကလေးများကြား လှပ စွာ ပြုံးရယ်နေသော ကောင်းလေး တစ်ယောက်ကို ချန်းယောလ် မြင် မသွားနိုင်ခဲ့...
......................................
"ဟယ်လို အိုဆယ်ဟွန်းရဲ့ အုပ်ထိန်းသူများလား မသိဘူး ဗျ အိုဆယ်းဟွန်း လမ်း မှာ မေ့လဲနေတာကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ဆေးရုံကို ခေါ်ဆောင်ထားတာပါ ဆေးရုံး ကို အမြန်ဆုံးလာခဲ့ပေးပါ "
"ရှင် ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့် "
" ဒယ်ဆူး ကားကို မြန်မြန်ထုတ် မာသားကို ဆေးရုံ အမြန်ပို့"
...... ဂေဟာ မှ အမြန် မောင်းထွက်သွားသော မာသာတို့ ကားကို မျက်စိတစ်စုံ လိုက်ငေးနေရင်း
" နာနာ ဘာဖြစ်လို့လဲ သိလား "
"မသိဘူး ကိုကို နာနာ တို့ နှစ်ယောက် အပြင် လျှောက်သွားမလို့ ကလေးထိန်း ထားပေးဦးနော် ကိုကို ကျေးဇူးပဲ"
လင်မယားနှစ်ယောက် ဟန်နီးမွန်း ထွက်လာတဲ့ အတိုင်း ကလေး ကို ချန်းယောလ်နဲ့ ပြစ်ထားပြီး နှစ်ယောက် သား ထွက်သွားကြသည်
