Gizemli Okul (Mystery Sch.)

Episode 3

Daniel'ın kayboluşu Lisa'yı etkilemişti fakat peşine yaşananlar Lisa'yı daha kötü etkiledi.

Daniel'ın kayboluşunun 2. günüydü ve Daniel hala yoktu. Ailesi yine okula gelmişti ve bu sefer öncekinden çok daha üzgünlerdi. Lisa da öyle. Bütün bu olanları kafamdan atıp lavaboya yöneldim. İlk yöneldiğim tuvaletin kapısı kapalıydı. Aldırış etmeden yandaki tuvalete girdim ve işimi halledip çıktım. Ellerimi sabunlarken bir şey fark ettim. Burası inanılmaz kötü kokuyordu. Hızlıca ellerimi yıkayıp lavabodan çıktım ve rahat bir nefes aldım.

Aklım koku saçan lavabodaydı. Bir öğretmene haber verip orayı açtırmalı mıydım? yoksa, sadece bırakmalı mıydım?
Bay Kevin güvenebileceğim tek öğretmen felandı. Tabii ki Bay Kevin'a gidecektim.
Kapıyı tıklatıp içeri girdim.
'Bay Kevin yardımınıza ihtiyacım var.'
'Tabii Clay size yardım etmek için buradayız.'
'Bay Kevin lavaboda kilitli bir kapı var ve açmak için anahtarlarınıza ihtiyacım var. Demek istediğimi oraya gidince anlayacaksınız.'
'Aslında biraz yoğunum ama sana güveniyorum. Hadi gidelim Clay.'
Lavaboya doğru yürümeye başladık. Koku koridorun başından bile alınıyordu. Kilitli olan tuvaletin önüne geldiğimizde Bay Kevin anahtarını deliğe sokup kilidi çevirdi. Kapıyı açtığında ise bunların Daniel'ın serseriliği ile alakalı olmadığı ortaya çıktı.

İçerideki Daniel'ın ceseti idi.
Yüzünde sayısızca kesik, kollarında değişik izler ve son olarak boğazında bir kesik izi vardı. Bunu kim yaptıysa Daniel'ı sevmiyor gibiydi. Durum gerçekten kötüydü. Bay Kevin polisi arayıp sonrasında Daniel'ın ailesine haber verdi. Bütün sınıf bunu öğrendi. Sadece Lisa öğrenmemişti. Henüz.

Lisa sınıfa girdiğinde sınıfın hali iç açıcı değildi. Bir şeyler olduğu besbelliydi. Lisa yanıma doğru geldi.
'Clay hepinizin nesi var?
Bir şey yok diyemezdim. Olanları bilmeye hakkı vardı. Sessizce ona anlattım. Daniel'a olanları öğrendiğinde kısa bir şoktan sonra ağlamaya başladı. Arkamdaki sıraya geçti sessizce göz yaşlarını döktü. Arkamı dönüp onu gözetledim. Destek olabilmek için elimi eline koydum ve samimice elini tuttum. Başını kaldırıp bana baktı. Hala ağlıyordu.

'O arkadaşımdı. Size karşı öyle değildi ama bana karşı iyiydi ve şimdi o öldü. Sırada kim var? Kim ölecek başka?'
Bu sözleri sene sonu balosunda kalp krizi geçirip ölen arkadaşımız içindi. Bir yıl içerisinde kaybettiğimiz ikinci arkadaşımızdı. İkincisi pek arkadaşımız değildi ama..

Eve gittiğimde olanlardan aileme bahsettim. İlk başta beni okula göndermemeye karar veriyorlardı fakat, bunun sorun olmayacağını onlara söyledim. Çünkü Daniel herkese kötü davranırdı. Belki de bunu hak ediyordu. Yanlış yerlere bulaşıyordu ve belki de en sonunda bulaşmaması gereken bir yere bulaşmıştı. Herkes çok korkuyordu fakat durum benim için öyle değildi. Bence durum benim düşündüğüm gibiydi en sonunda olanlar olmuştu ve bu panikler boşunaydı.

Fakat ya devamı gelirse?