Ergenlik sürecim zorlu süreçlerle tamamlanmıştı. Sürekli annemle, arkadaşlarımla, mahalledeki esnaf amcalarla bir çatışma içerisinde olurdum. Gözlerimin görmemesinden dolayıdır ki bilmiyorum hep haklı taraf ben olur, alttan alan ben olmazdım. Hatta bir keresinde İsmail amcanın bakkalında çikolata ararken çikolata rafını aşağıya indirmiştim. Depodan sesi duyup koşarak gelen İsmail amca çikolataları aşağıya düşürenin ben olduğunu bilmeden 'kör müsün kardeşim ya dikkat etsene biraz' demişti. Ben de 'evet körüm İsmail amca' demiştim. İsmail amca benden o gün çok özür dileyip çikolata verse de çikolatayı kabul etmemiştim. Bu arada çikolatayı çok sevdiğimi söylemeden geçmek istemiyorum. O günden sonra ne zaman bakkalın önünden geçsem İsmail amca cebime bir tane çikolata koyardı. Ta ki İsmail amcanın bakkalının yanına süper market açılana kadar. Süper marketin açıldıktan yakın bir zaman sonra İsmail amca bakkalın kepeklerini bir daha açmamak üzere kapatmıştı. Çünkü artık ondan daha ucuza satan bir market açılmıştı. Ve mahalleli İsmail amcayı unutmuş, o marketten alışveriş yapmaya başlamıştı. Ancak İsmail amcayı seven ben ve bir kaç kişi ondan alışveriş veriş yapardık. İsmail amca gittikten sonra günaydın, iyi günler, hayırlı akşamlar, kolay gelsin, Allah bereket versin cümleleri de İsmail amcayla birlikte gitmişti. giderken zarar etmiş bir şekilde gittiğini duymuştum. Söylenenlere göre veresiye verdiği ürünlerin parasını mahalleliden istemeye utanmıştı. Bu duruma çok üzülmüştüm.
Günlerim, Sırdaşım elifin okulda yaşadığıolayları veya okumuş olduğu kitapları bana anlatmasıyla geçerdi. Oüniversitenin psikoloji bölümünü kazanmıştı ama onun sınav haftalarındaokuduklarını ve derste anladıklarını bana anlatmasıyla ondan daha çok bilgibildiğimi düşünürdüm. Aklımda hep Freud, Erikson ve Piaget gibi isimler olurdu.Benim için onlar birer kahraman isimleri gibiydi. Unutmamak için hayatımda yerverirdim onlara.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adını Sen Koy
RomansaAdını koymakta güçlük geçtiğiniz duygularınıza tercüman olmak isteyen bir kitap.
