EPILOGUE
Mahirap makalimot…. Lalo na kung yung taong pinaka mamahal mo yung makakalimutan mo… ang hirap ng mga pinag daanan ko.. hindi lang maraming liko… ang alam ko 2 years ago.. ma isang magandang daan ako nag lalakad… yung tipong kahit nakapaa ka lang hindi ka masusugatan… walang bato walang lubak…
Pero nagising nalang ako one day na… wala na kong nilalakaran… nakalimutan ko kung nasan ako.. ultimo pag kain.. pag sulat… at lahat nakalimutan ko… 2 years ago… ako si PRINCESS DYOSA SAMANIEGO… isang mean girl na walang paki sa feelings ng iba… pero nakalimutan ko yun….
“TITA… KAYO NA PO ANG BAHALA SAKANYA….” Narinig kong sigaw ni melo.. aalis ako para mag pagamot… may something daw sa utak ko… bumabara??? Ewan.. basta ang alam ko dahil lang sa lintik na kape yun at kay jhuliet na baliw kay melo… litiral na baliw ha!
Yana ng huli kong naaalala… hindi talaga sya nabura sa isip ko….
Nagging maayus ang operasyun sakin ng mga doctors sa states… gumaling ako at nabuhay… pero pano ko masasabing gumaling talaga ako at nabuhay??? Kung ultimo pag hinga ay muntik Kung makalimutan??? Nabura ang lahat ng alaala ko dahil sa operasyun ko… nahirapan sila mommy… ang pangit ko pa!!! sa loob ng 1 ½ year… pinilit nila akong makaalala… well mabait si God dahil hinayaan nya kong maalala ang lahat…
“ dyosa… kelan mo gusting bumalik ng pilipinas???” that’s my mom…
2 years na din kaming nan ditto sa Canada… hiniling ko dati kina mommy na wag makipag communicate sa pilipinas pag na operahan ako.. ayaw kong mag alala sila … kung mamatay ako sa operasyun… saka lang sila bumalik… pero kung magiging miserable ako at makakalimutan ko lahat, wag nila kong ibabalik unless bumalik na ang memories ko… bilin ko iyun… ayaw kong mahirapan ulit si melo.. pag hindi ko siya maalala sa pangalawang beses… pati mga bagong memories na ginawa namin,….
“ graduation na nya no???”
“oo… kasabay ng mga pinsan mo!!! Alam mo bang kasama sya sa honors… ???” nakatingin lang ako sa facebook nya… puro malulungkot pa din ang post nya…
“ oo nga… tinupad nya promise nya… p-pero mom baka magulo pa sya kung babalik ako… akala ata nya patay na ko!!!”
“pag balik mo ang magiging pinaka magandang gift mo parasakanya…!”
“pano kung may mahal na syang iba??? Kakayanin ko bayun???”
“ matatag ka!!! Nalabanan mo nga ang dalawang beses na amnesia eh…!|”
“hahaha baka mahiling kong mag ka amnesia ulit ako pag may iba na sya…!” malungkot na sabi ko… oo mahal ko padin sya… nag aral ako ditto sa Canada… kahit wala akong maalala… 3rd yearcollage na ko sa next school year.. Engineering padin ang course ko… parehas pa din kami ng taong pinaka mamahal ko…
“ bakit hindi ka nag paramdam samin???”napatayo ako sa kinauupuan ko ng marinig ko ang boses ni jean… hindi ako pwedeng magkamali,,, sya yun… nang lingunin ko sya… she was crying “1 ½ year kanang magalin… hindi ka manlang nag paramdam???” lumapit sya sakin at sinampal ako… “makasarili ka… hindi mo kami inisip.. alam mo bang akala naming patay kana??? Nagluksa kami… “
“s-sorry!” umiiyak na din ako… kasama nya sila gen , at cris
“sorry your face!” cris said saka ako niyakap, ganun din ginawa ni jean at gen…
Para kaming mga tanga… umiiyak habang mag kakayakap…. Namiss ko sila… sobra sobra….
“p-pano nyo ko nahanap???” I ask.. saka naupo kami sa sahig..
BINABASA MO ANG
TRUTH OR CONSEQUENCE? (the game of hearts)
Teen Fiction.. this is a story of a bully-mean girl... na napasok sa isang consequence because of her pride.. ayaw kasing patalo yan tuloy.. pati puso nya .., nadamay.. .. experience love on a game... truth or consequence... find the way to find true love..
