My Deaf Mate (Voltooid)

Hoofdstuk één:

POV Heather

Ik loop rustig door de gangen van de school. Ik baan me een weg door de menigte leerlingen en negeer het niet zo subtiele, roddelende gefluister, dat vlug stil valt als ik voorbij loop.

Een eindje verder staan Liv en Alex. Liv giechelt flirterig en drukt allemaal kleine kusjes op zijn mond. Alex' hand ligt op haar heup en zijn andere hand gaat door haar geblondeerde haren.

Ew.

Zodra Alex me ziet verdonkeren zijn ogen bijna onmerkbaar. Wat sta je te kijken, nerd? zeggen zijn ogen.

Vlug kijk ik weg en richt mijn aandacht op mijn kluisje. Ik prop mijn jas erin.

Ik loop richting het lokaal waar ik moet zijn, maar halverwege word ik tegengehouden door Alex en zijn beste vriend, Ryan.

"Kijk eens wie we daar hebben." grijnst Alex gemeen terwijl hij nonchalant tegen een muur leunt, met zijn armen over elkaar.

Mijn hartslag versnelt, ik weet namelijk wat er komen gaat. Ik zal het niet zo leuk vinden.

"Kon je het zien net?" vraagt hij arrogant en zijn heldergroene glinsteren van plezier. Hoe kun je zoiets leuk vinden?

"Misschien moeten we je wat manieren aanleren." lacht Ryan terwijl hij een stap naar me toe zet.

'Laat me los, ik wil dat die idioot beseft dat er niet te kloten valt met ons.' sist Hannah, mijn wolf in mijn hoofd. Nee, dat gaan we niet doen. Mijn wolf is een geheim die ik moet bewaren. Ik wil niet weer weg moeten.

Ryan grijpt me vast en drukt mijn armen te ver naar achteren, waardoor een steek van pijn door mijn armen gaat.

"Weet je wie ik ben, bitch?" vraagt Alex arrogant, terwijl hij voor me gaat staan, met zijn handen soepeltjes over elkaar geslagen.

"Je bent de toekomstige Alpha." murmel ik binnensmonds. Hij geeft me een flinke stoot in mijn maag, waardoor ik geen lucht meer krijg.

Ryan laat me los, alleen maar zodat hij Alex kan helpen met me in elkaar te slaan.

En dit allemaal op mijn verjaardag... hoe had ik kunnen durven hopen dat ze me op mijn verjaardag met rust zouden laten?

Een brandende pijn schiet door mijn hoofd en ik voel hoe ik langzaam het bewustzijn verlies.

POV Alex

Op het moment dat ze omvalt en bewusteloos op de grond valt komt er opeens een hele sterke, zoete geur van aardbeien en mint vrij. Ik zet verward een stap bij haar vandaan. Komt die geur van haar?

"Mate." gromt Kay, mijn wolf. Dat kan niet, ik verdien een beter meisje. Niet... Heather.

"Wat is er met je, gast." vraagt Ryan in de war. Ik recht mijn schouders en kijk hem niet aan. "Heather was dus schijnbaar vandaag jarig." zeg ik emotieloos terwijl ik haar verminkte lichaam bekijk. Ze ademt nog, maar heel langzaam.

"Hoe weet je d- oh..." stamelt Ryan als het besef in hem doordringt. "Ik denk niet dat mijn toekomstige Luna dol op me zal zijn." zegt hij uiteindelijk alleen maar. Verbaasd kijk ik naar hem. "Denk je serieus dat dit wicht je Luna wordt?" zeg ik tegen hem. Hij kijkt nu nog verwarder. "Ga je haar niet accepteren?" vraagt hij. Ik puf chagrijnig. "De maangodin matched jullie niet zomaar." zegt hij tegen me. "Misschien wilt ze dat je haar leert kennen." zegt hij. Pfftt, dat klinkt absurd.