My Deaf Mate (Voltooid)

Hoofdstuk zesenveertig:

POV Heather

Veranderen kan wel als je zwanger bent, maar het doet heel, heel, HEEL veel pijn. Dus ik vermijdt het het liefst zo veel mogelijk.

Terwijl Alex Eric aanvalt, duik ik op Evan voordat hij de kans krijgt om te veranderen. Ik schop hem zo hard ik kan in zijn buik en trek aan zijn haar. 

Evan schreeuwt boos en beukt tegen de zijkant van mijn hoofd. Even ben ik duizelig en hoor ik een scherpe piep in mijn hoofd, maar ik schudt het weg en duw de bureaustoel tegen hem aan, waardoor hij tegen een muur knalt met de achterkant van zijn hoofd. 

Vechten in stilte is echt absurd. 

Ik weet niet hoe, maar ik krijg het voor elkaar om over het bureau heen te springen en Evan keihard met een lamp op zijn kop te slaan. 

In mijn ooghoeken zie ik twee grote wolven naar elkaar happen en bijten. 

Ik schop Evan in zijn gezicht met mijn voet en spring van het bureau af. 

Ik ren naar Eric in zijn wolf gedaante en mep hem keihard met een paraplu. 

Even verbaasd kijkt de wolf achterom, wat Alex genoeg tijd geeft om hem in zijn nek te bijten. 

De wolf zakt levenloos in elkaar. 

POV Alex

Adrenaline racet door me heen als een drug. Ik hijg in mijn wolf-vorm en mijn tong steekt uit mijn bek. 

Ik werp nog één keer een vluchtige blik op de levenloze wolf voor ik besluit om weer terug te veranderen. 

Zodra ik terug ben veranderd ren ik naar Heather toe en omhels haar. Bijna onbewust leg ik mijn hand op haar buik. Die voelt inderdaad al wat dikker dan eerst. 

Hoe heb ik dit nooit kunnen hebben gemerkt?

"ERIC!!!" 

Ik schrik op en druk Heather instinctief achter me. 

"Wat heb je met mijn broertje gedaan?" schreeuwt Evan boos. Hij staat op, maar grijpt meteen naar zijn hoofd. Hij wankelt een beetje. 

"Dit had niet zo hoeven lopen, Evan." zeg ik rustig. 

"NEE!" schreeuwt Evan weer terug. Maar hij loopt niet naar ons. 

"Vertel ons waar je mate is, en kom met ons mee." zeg ik tegen hem, maar Evan schudt lachend zijn hoofd en keert me zijn rug toe. 

"Nooit. Wij hebben met zijn drieën afgesproken dat we als er één van ons gaat, we alle drie gaan." Evan werpt me een blik met de ogen van een gek. 

"Zodra mijn mate voelt dat ik er niet meer ben, zal zij precies hetzelfde doen." zegt Evan en lacht nog één keer hard voor hij zichzelf door een raam gooit. 

Instinctief schiet Heather naar het raam om hem tegen te houden, maar ze is te laat. 

Vlug trek ik haar weg voor ze kan zien hoe het lichaam met een luide kraak de grond raakt. 

"Het spijt me dat je hierbij moest zijn, lieverd." gebaar ik naar haar terwijl ik haar in een stevige knuffel trek. Ik voel haar gesnik in mijn nek en haar zoute tranen die huid natmaken. 

"Kom, we gaan hier weg." zeg ik hardop, ook al weet ik dat ze me niet kan horen, en trek haar voorzichtig het kantoor uit.